Hallo allemaal,
Ik ben An, nog een paar dagen 29 jaar, en kom uit Brabant. Al een aantal maanden kom ik steeds om verschillende redenen weer op dit forum uit, en heb inmiddels al heel wat met veel interesse gelezen.
Zo rond mijn 15e zijn mijn klachten begonnen. Eerst met hooikoorts en spontane allergie voor huisdieren, vervolgens de diagnose ‘spastische darm’. Rond mijn 25e kwam hier inspanningsastma bij, en de hooikoorts was inmiddels zo heftig (ook nog van februari tot aan oktober) dat geen enkel medicijn hielp.
Met deze klachten bij een praktijk voor biologische geneeskunde terecht gekomen; van de huisarts ging ik me nl niet beter voelen. Heb nooit begrepen waarom een huisarts zich enkel richt op symptoombestrijding ipv naar de oorzaak te zoeken. Deze arts deed dat wel, en kwam tot de conclusie dat ik allergisch was voor tarwe en bovendien zeer heftig reageerde op suiker.
Vol goede moed ben ik vervolgens aan een suiker en tarwe-vrij dieet begonnen, en in combinatie met homeopatische druppels was mijn hooikoorts warempel enigszins vol te houden. Door het tarwevrije dieet verdween de overgevoeligheid voor tarwe, maar prompt kwam er een overgevoeligheid voor rogge om de hoek kijken? Mijn darmproblemen bleven, maar daar ben ik inmiddels zo aan gewend dat ik dat geen probleem vond.
2 jaar geleden kwam er echter ineens een heftige vermoeidheid om de hoek kijken; van de een op de andere dag was ik dood- en doodmoe. Bloedonderzoek (na maanden verder te zijn)bij de huisarts wees niks uit; behalve dat ik ooit pfeiffer had gehad (nooit iets van gemerkt). Onderzoek op vitamine B en D leverde ook niks op. Ik werd naar huis gestuurd met de mededeling dat ik het maar wat maanden moest aankijken.
Na een half jaar toch maar eens terug gegaan naar de huisarts, ik voelde me inmiddels compleet uitgeput. Mijn haar viel uit, ik sliep van 18.30 tot de volgende ochtend en was erg veel misselijk. Opnieuw bloedonderzoek om vervolgens te horen te krijgen dat er geen enkele reden was om aan te nemen dat er lichamelijk iets aan de hand was met mij. Een aantal minuten vol genante vragen over mijn geestelijke gesteldheid was de volgende fase.
Afgelopen najaar in een wanhopige laatste poging bij een nieuwe natuurgeneeskundige beland. (in de tussenperiode ook nog bij een osteopaat geweest maar ook hier niet veel verder gekomen) Mijn haar bleef uitvallen, en de vermoeidheid in combinatie met inmiddels continue misselijkheid maakte dat ik op het punt stond de ziektewet in te gaan op het werk. Mijn huid was grijs en ik kende mezelf niet meer zonder zwarte kringen onder mijn ogen. Deze natuurgeneeskundige wilde eerst een uitgebreid bloedonderzoek doen alvorens te starten met een behandeling.
Zo gezegd, zo gedaan. Tot het moment dat de uitslag kwam; ik bleek overgevoelig te reageren op zo’n 90(!) voedingsmiddelen. In tegenstelling tot de test bij de huisarts bleek hier bovendien dat er wel degelijk een tekort was aan B12.
In december ben ik dan ook gestart met B12 zuigtabletten, en een strak dieet waarin ik enkel voeding at waar ik niet op reageerde. Binnen een week verdween de misselijkheid, viel mijn haar niet meer uit en werden mijn nagels sterker. Na een maand werd ik voor het eerst sinds jaren weer ongesteld, en na een aantal weken nogmaals. Het is echter bij die 2 maal gebleven.
In januari ben ik bij een atlasprofilax therapeut geweest, nav een aanrijding in het najaar. Deze constateerde een forse dislocatie van mijn atlas (bovenste nekwervel) en heeft deze verholpen. Ik heb hier enorm heftig op gereageerd; heb zeker 2 weken rechtop moeten slapen omdat de vochtzakken onder mijn ogen echt te erg waren. Vlak hierna veranderde mijn altijd zo gave huid in een huid vol bultjes en puistjes (ik word volgende week 30 en heb meer puistjes en ontstekingkjes dan in mijn pubertijd) Het maakt niet uit welke porie je bekijkt, er kan talg uit geknepen worden.
Toen ik dit bij de controle aangaf, werd mij verteld dat ik waarschijnlijk HSP ben. Als ik zo terugkijk heb ik al vanaf ‘het potje’ darmklachten. Harde geluiden en fel zonlicht heb ik ook nooit kunnen verdragen. Emoties? Zo veel dat ik meestal niet snap wat er met me aan de hand is; ik heb geen flauw idee hoe ik hiermee om moet gaan. Mijn reuk is zeer sterk ontwikkeld en ik hoor elk klein irriterend geluidje (piepende apparaten of thermoskannen, etc). Volgens deze therapeut hoort dat er allemaal bij, maar maakt dat dus ook dat ik zo’n onrustige huid krijg; dit is een reactie op het feit dat alles dat door mijn nek loopt, ineens de ruimte heeft die het hoort te hebben.
Nu 9 maanden na de start van het dieet, is mijn dieet langzaam opgebouwd en ‘mag’ ik het merendeel weer eten. Tarwe vermijd ik echter zo veel mogelijk (eet sowieso geen brood of pasta), suiker eet ik helemaal niet. Sinds een aantal weken merk ik echter dat ik weer veel vermoeider ben, en me op momenten weer compleet uitgeput voel. De misselijkheid komt ook weer langzaam terug. Ik word vermoeider wakker dan ik naar bed ga.
Ik merk dat ik gewoon niet zo goed meer weet wat wijsheid is. Elke arts geeft mij in het begin de indruk me te kunnen helpen, maar vooralsnog is het altijd tijdelijk, en weten ze na een aantal keer niet meer wat ze nog kunnen doen. Veelal krijg ik een advies wat haaks staat op het advies dat de ander een paar jaar terug heeft gegeven, en van het internet word ik al helemaal niks wijzer. Zo heb ik bijvoorbeeld maanden paleo gegeten (tot mijn dieet in december) maar ik wil voorkomen dat ik zelf ga lopen dokteren.
Ik weet het dus gewoon niet zo goed meer. Wat ik wel weet is dat ik me weer alles behalve mezelf voel en als de dood ben dat het weer zo ellendig wordt als eind vorig jaar. Wil ik teveel in een te korte periode en ben ik gewoon ongeduldig? Of herkennen mensen dit en zie ik iets cruciaals over het hoofd?
Ik zie vast heel veel over het hoofd maar dit is wat ik zo snel bedacht krijg. Ondertussen lees ik met veel interesse alle berichten op het forum!
Groet, An
Ik ben An, nog een paar dagen 29 jaar, en kom uit Brabant. Al een aantal maanden kom ik steeds om verschillende redenen weer op dit forum uit, en heb inmiddels al heel wat met veel interesse gelezen.
Zo rond mijn 15e zijn mijn klachten begonnen. Eerst met hooikoorts en spontane allergie voor huisdieren, vervolgens de diagnose ‘spastische darm’. Rond mijn 25e kwam hier inspanningsastma bij, en de hooikoorts was inmiddels zo heftig (ook nog van februari tot aan oktober) dat geen enkel medicijn hielp.
Met deze klachten bij een praktijk voor biologische geneeskunde terecht gekomen; van de huisarts ging ik me nl niet beter voelen. Heb nooit begrepen waarom een huisarts zich enkel richt op symptoombestrijding ipv naar de oorzaak te zoeken. Deze arts deed dat wel, en kwam tot de conclusie dat ik allergisch was voor tarwe en bovendien zeer heftig reageerde op suiker.
Vol goede moed ben ik vervolgens aan een suiker en tarwe-vrij dieet begonnen, en in combinatie met homeopatische druppels was mijn hooikoorts warempel enigszins vol te houden. Door het tarwevrije dieet verdween de overgevoeligheid voor tarwe, maar prompt kwam er een overgevoeligheid voor rogge om de hoek kijken? Mijn darmproblemen bleven, maar daar ben ik inmiddels zo aan gewend dat ik dat geen probleem vond.
2 jaar geleden kwam er echter ineens een heftige vermoeidheid om de hoek kijken; van de een op de andere dag was ik dood- en doodmoe. Bloedonderzoek (na maanden verder te zijn)bij de huisarts wees niks uit; behalve dat ik ooit pfeiffer had gehad (nooit iets van gemerkt). Onderzoek op vitamine B en D leverde ook niks op. Ik werd naar huis gestuurd met de mededeling dat ik het maar wat maanden moest aankijken.
Na een half jaar toch maar eens terug gegaan naar de huisarts, ik voelde me inmiddels compleet uitgeput. Mijn haar viel uit, ik sliep van 18.30 tot de volgende ochtend en was erg veel misselijk. Opnieuw bloedonderzoek om vervolgens te horen te krijgen dat er geen enkele reden was om aan te nemen dat er lichamelijk iets aan de hand was met mij. Een aantal minuten vol genante vragen over mijn geestelijke gesteldheid was de volgende fase.
Afgelopen najaar in een wanhopige laatste poging bij een nieuwe natuurgeneeskundige beland. (in de tussenperiode ook nog bij een osteopaat geweest maar ook hier niet veel verder gekomen) Mijn haar bleef uitvallen, en de vermoeidheid in combinatie met inmiddels continue misselijkheid maakte dat ik op het punt stond de ziektewet in te gaan op het werk. Mijn huid was grijs en ik kende mezelf niet meer zonder zwarte kringen onder mijn ogen. Deze natuurgeneeskundige wilde eerst een uitgebreid bloedonderzoek doen alvorens te starten met een behandeling.
Zo gezegd, zo gedaan. Tot het moment dat de uitslag kwam; ik bleek overgevoelig te reageren op zo’n 90(!) voedingsmiddelen. In tegenstelling tot de test bij de huisarts bleek hier bovendien dat er wel degelijk een tekort was aan B12.
In december ben ik dan ook gestart met B12 zuigtabletten, en een strak dieet waarin ik enkel voeding at waar ik niet op reageerde. Binnen een week verdween de misselijkheid, viel mijn haar niet meer uit en werden mijn nagels sterker. Na een maand werd ik voor het eerst sinds jaren weer ongesteld, en na een aantal weken nogmaals. Het is echter bij die 2 maal gebleven.
In januari ben ik bij een atlasprofilax therapeut geweest, nav een aanrijding in het najaar. Deze constateerde een forse dislocatie van mijn atlas (bovenste nekwervel) en heeft deze verholpen. Ik heb hier enorm heftig op gereageerd; heb zeker 2 weken rechtop moeten slapen omdat de vochtzakken onder mijn ogen echt te erg waren. Vlak hierna veranderde mijn altijd zo gave huid in een huid vol bultjes en puistjes (ik word volgende week 30 en heb meer puistjes en ontstekingkjes dan in mijn pubertijd) Het maakt niet uit welke porie je bekijkt, er kan talg uit geknepen worden.
Toen ik dit bij de controle aangaf, werd mij verteld dat ik waarschijnlijk HSP ben. Als ik zo terugkijk heb ik al vanaf ‘het potje’ darmklachten. Harde geluiden en fel zonlicht heb ik ook nooit kunnen verdragen. Emoties? Zo veel dat ik meestal niet snap wat er met me aan de hand is; ik heb geen flauw idee hoe ik hiermee om moet gaan. Mijn reuk is zeer sterk ontwikkeld en ik hoor elk klein irriterend geluidje (piepende apparaten of thermoskannen, etc). Volgens deze therapeut hoort dat er allemaal bij, maar maakt dat dus ook dat ik zo’n onrustige huid krijg; dit is een reactie op het feit dat alles dat door mijn nek loopt, ineens de ruimte heeft die het hoort te hebben.
Nu 9 maanden na de start van het dieet, is mijn dieet langzaam opgebouwd en ‘mag’ ik het merendeel weer eten. Tarwe vermijd ik echter zo veel mogelijk (eet sowieso geen brood of pasta), suiker eet ik helemaal niet. Sinds een aantal weken merk ik echter dat ik weer veel vermoeider ben, en me op momenten weer compleet uitgeput voel. De misselijkheid komt ook weer langzaam terug. Ik word vermoeider wakker dan ik naar bed ga.
Ik merk dat ik gewoon niet zo goed meer weet wat wijsheid is. Elke arts geeft mij in het begin de indruk me te kunnen helpen, maar vooralsnog is het altijd tijdelijk, en weten ze na een aantal keer niet meer wat ze nog kunnen doen. Veelal krijg ik een advies wat haaks staat op het advies dat de ander een paar jaar terug heeft gegeven, en van het internet word ik al helemaal niks wijzer. Zo heb ik bijvoorbeeld maanden paleo gegeten (tot mijn dieet in december) maar ik wil voorkomen dat ik zelf ga lopen dokteren.
Ik weet het dus gewoon niet zo goed meer. Wat ik wel weet is dat ik me weer alles behalve mezelf voel en als de dood ben dat het weer zo ellendig wordt als eind vorig jaar. Wil ik teveel in een te korte periode en ben ik gewoon ongeduldig? Of herkennen mensen dit en zie ik iets cruciaals over het hoofd?
Ik zie vast heel veel over het hoofd maar dit is wat ik zo snel bedacht krijg. Ondertussen lees ik met veel interesse alle berichten op het forum!
Groet, An
