Een stukje uit het AD waarbij ik maar niet hardop zeg wat ik dacht...
Ze valt van de ene verbazing in de andere tijdens de Ronde van Frankrijk, maar wel achter de coulissen van het koersspektakel.
Want het werkterrein van Janneke Pieterson bevindt zich dagelijks tussen vier muren, boven de pannen en tussen Franse koks die veelal op de automatische piloot acteren.
Wat de Utrechtse, die als sportdiëtiste en kok aan de ploeg van Argos-Shimano is verbonden, daar soms ziet gebeuren grenst aan het ongelooflijke. Ze is dan ook blij dat ze nog veel dingen tijdig kan bijsturen, zodat de coureurs van het Nederlandse team behoorlijk te eten krijgen.
'Vrijwel alles wordt doorgekookt zodat alle smaak verdwijnt. Echt, er zit nul passie achter bij die mensen. De menu's die ASO (de Tourorganisatie) samenstelt, zijn goed, maar ze verknallen het gewoon. Dan zie ik dat er broccoli op het programma staat, denk ik: hoe moeilijk kan dat zijn om klaar te maken?
Geheid dat het later bruingekleurd op tafel verschijnt', zegt Pieterson smalend. 'Ik vind het ongelooflijk. Wanneer je 4 uur met een fiets een berg bent opgereden, hoor je toch een bord goede voeding te krijgen? Geen kip die verknald is, smaakloze sperziebonen en gortdroge rijst, om maar iets te noemen.'
Waar en wanneer ze kan, 'leukt' de 39-jarige Pieterson de maaltijd op. 'Ik mag niet altijd bij een hotel de keuken in. We vragen van tevoren om toestemming, meestal kan ik meekijken hoe alles loopt. Ik kook elke dag extra, voor de variatie, maar ook zodat de coureurs gelijk na de koers wat kunnen eten in de bus als ze naar het hotel worden gebracht. De ene keer is dat een warme pasta, de volgende dag een bakje couscous, steeds zo vetvrij mogelijk. Daarin onderscheid ik me van koks die voor andere ploegen het eten bereiden. Zij willen het graag lekker maken, terwijl ik vanwege mijn achtergrond als diëtiste minder uitbundig ben. Dat pakt niet altijd even goed uit.'
Zo probeerde Pieterson voor de Tour vetvrije muffins te fabriceren. 'Ze waren niet naar binnen te krijgen, dus daar ben ik mee gestopt', zegt ze lachend. 'Maar gelukkig is iedereen erg tevreden over mijn kunsten. En het leuke is dat de jongens ook willen leren wat gezonde sportvoeding inhoudt. Vorige week at er iemand een sinaasappel na het diner. Ik legde uit dat die citrusvrucht de ijzeropname bevordert wanneer je tijdens het eten vlees hebt gehad. De dagen erna namen ze allemaal een sinaasappel als toetje', aldus Pieterson, die in haar woonplaats onder de naam 'Sportkeuken' een eigen sportdiëtistenpraktijk runt. 'Op die momenten besef je waarvoor je het doet.'
Ze valt van de ene verbazing in de andere tijdens de Ronde van Frankrijk, maar wel achter de coulissen van het koersspektakel.
Want het werkterrein van Janneke Pieterson bevindt zich dagelijks tussen vier muren, boven de pannen en tussen Franse koks die veelal op de automatische piloot acteren.
Wat de Utrechtse, die als sportdiëtiste en kok aan de ploeg van Argos-Shimano is verbonden, daar soms ziet gebeuren grenst aan het ongelooflijke. Ze is dan ook blij dat ze nog veel dingen tijdig kan bijsturen, zodat de coureurs van het Nederlandse team behoorlijk te eten krijgen.
'Vrijwel alles wordt doorgekookt zodat alle smaak verdwijnt. Echt, er zit nul passie achter bij die mensen. De menu's die ASO (de Tourorganisatie) samenstelt, zijn goed, maar ze verknallen het gewoon. Dan zie ik dat er broccoli op het programma staat, denk ik: hoe moeilijk kan dat zijn om klaar te maken?
Geheid dat het later bruingekleurd op tafel verschijnt', zegt Pieterson smalend. 'Ik vind het ongelooflijk. Wanneer je 4 uur met een fiets een berg bent opgereden, hoor je toch een bord goede voeding te krijgen? Geen kip die verknald is, smaakloze sperziebonen en gortdroge rijst, om maar iets te noemen.'
Waar en wanneer ze kan, 'leukt' de 39-jarige Pieterson de maaltijd op. 'Ik mag niet altijd bij een hotel de keuken in. We vragen van tevoren om toestemming, meestal kan ik meekijken hoe alles loopt. Ik kook elke dag extra, voor de variatie, maar ook zodat de coureurs gelijk na de koers wat kunnen eten in de bus als ze naar het hotel worden gebracht. De ene keer is dat een warme pasta, de volgende dag een bakje couscous, steeds zo vetvrij mogelijk. Daarin onderscheid ik me van koks die voor andere ploegen het eten bereiden. Zij willen het graag lekker maken, terwijl ik vanwege mijn achtergrond als diëtiste minder uitbundig ben. Dat pakt niet altijd even goed uit.'
Zo probeerde Pieterson voor de Tour vetvrije muffins te fabriceren. 'Ze waren niet naar binnen te krijgen, dus daar ben ik mee gestopt', zegt ze lachend. 'Maar gelukkig is iedereen erg tevreden over mijn kunsten. En het leuke is dat de jongens ook willen leren wat gezonde sportvoeding inhoudt. Vorige week at er iemand een sinaasappel na het diner. Ik legde uit dat die citrusvrucht de ijzeropname bevordert wanneer je tijdens het eten vlees hebt gehad. De dagen erna namen ze allemaal een sinaasappel als toetje', aldus Pieterson, die in haar woonplaats onder de naam 'Sportkeuken' een eigen sportdiëtistenpraktijk runt. 'Op die momenten besef je waarvoor je het doet.'
