Hoi allemaal,
Ongeveer een jaar geleden vond ik via Mike's smoothie de weg tot dit forum waarop ik graag meelees over alles wat over gezondheid gaat. Mag ik me voorstellen: Mijn naam is Faith, 45 jaar.
De gezondheidsproblemen startten toen m'n ontstoken appendix er dringend uit moest. Na 3 weken zou ik weer de oude zijn, maar dit werden uiteindelijk 3 maanden omdat de wonde ging ontsteken. Spijtig heb ik toen op doktersvoorschrift vele weken antibiotica geslikt om een nieuwe ontsteking te vermijden.
De darmproblemen begonnen meteen heftig met een rij voedselintoleranties; opeens moesten alle melkproducten geschrapt en moeilijker te verteren voedsel als sla, boontjes, spruitjes, toast.. konden niet langer verteerd worden. Diezelfde tijd ontstond een reeks allergieën voor verschillende steenvruchten en appels. Elke dag voelde ik me meer vermoeid worden en emotioneel gleed ik stilaan af.
De darmen voelden de hele tijd opgeblazen en wat voor kort een normale stoelgang was geweest werd nu pijnlijk en lastig.
Daarbij ontwikkelde zich een zware pollenallergie, en ook op onze dieren volgde een allergische reactie (van alle miserie was dit nog het moeilijkste). Daardoor ontwikkelde een ontsteking van de bijholten die uiteindelijk chronisch werd en enkele boventanden dienden verwijderd daar zich op de tandwortels steeds opnieuw ontstekingen vormden die helse pijn deed. Nadien werd een tandprothese geplaatst en bleek ik allergisch te reageren op het gebruikte materiaal. Een lange weg langs verschillende tandartsen en ziekenhuizen volgde waarbij steeds hetzelfde werd gezegd: 'We weten dat het materiaal voor tandprotheses licht toxisch is maar een gezond mens moet daar tegen kunnen.' Voor hen lag het probleem enkel bij mijn té lage weerstand waaraan ikzelf niet wist wat te doen en de dokters wisten het dus ook niet. Uiteindelijk was ik verplicht een nieuwe thuis voor de dieren te zoeken en na hun vertrek ben ik geestelijk en lichamelijk ingestort. De huisarts' diagnose was burn out! Hij schreef rust voor en toen ze op mijn werk de diagnose kenden volgde meteen mijn ontslag.
Bij een natuurarts volgde een meting met de elektro acupunctuurtest waarop ik een schamele 50 scoorde, waar het voor een doorsnee gezond mens minstens 70 hoort te zijn. Er kwam uit dat de darmen en lever er slecht aan toe waren, ook de longen scoorden ondermaats. Daarbij bleek een candida in de darm aanwezig, wat ik al verschillende keren bij mijn huisarts had aangekaart maar die vond dat ik overdreef want candida was, volgens hem, erg weinig voorkomend.
Inmiddels was duidelijk dat ik maar beter zelf naar genezing kon zoeken want de vele doktersbezoeken maakten me enkel wanhopiger. Zo vond ik de weg naar deze website. Het artikel over bijnieruitputting verklaarde meteen al die buitenmaatse behoefte naar zoute chips en waarom ik me na het zwemmen in zee tijdens onze reis naar Curacao opeens zoveel beter voelde, terwijl dit toch in mijn slechtste periode was.
Ook leerde ik op de site wat gezonde voeding is en welke supplementen je lichaam nodig heeft. Ik gok er voorlopig op dat de oorsprong van alle problemen aan een lekkende darm te wijten was, door teveel opeenvolgende antibioticakuren + daarbij die candida die ik tot op heden niet vernietigd krijg. Heeft de stress & wanhoop & ontslag & verlies van mijn dieren me richting bijnieruitputting gestuurd?
Maar intussen zijn we nu een jaar verder en werd de test overgedaan.
Spijtig was het resultaat opnieuw teleurstellend: slechts 63 en lever en darmen zijn er nog steeds slecht aan toe. Ondanks een volledig jaar suikervrij (ook geen gist, geen schimmels) eten en een kuur Kandillon zit ook die candida er nog. Het aanpassen van de voedingsgewoonten het afgelopen jaar viel best zwaar maar het idee dat je goed bezig bent en werkt aan je gezondheid, trekt je vooruit... maar dat is als je vooruitgaat tenminste.
Nu is er beslist om de twee amalgaanvullingen die er al 25 jaar zitten te verwijderen, gevolgd door een chelatietherapie. Trias C, Drainasor en Mercuclean ben ik meteen gaan nemen, aangevuld door Thymus extracten voor de weerstand. Ik hoop maar weer dat dit me beterschap zal geven. Als men vraagt hoe het nu met me gaat, is het moeilijk daarop te antwoorden: Want nu even niet goed maar ik blijf geloven op beterschap en vooruit kijken.... en natuurlijk meelezen op dit forum! groetjes
