Hier ga ik het op 28 mei o.a. over hebben:
Karl Marx en Friedrich Engels argumenteerden voor het proletariaat, voor de “arbeidersklasse”. Het ging erom de “arbeiders” van de uitbuiting door het kapitaal te bevrijden. Daarop beriepen de socialistische en communistische partijen zich, daarna ook de sociaaldemocratie.
Nu heerst er een andere tijdgeest. Geschoolde arbeiders verdienen vaak meer dan sociologen en pedagogen, leraren en journalisten. Bij de laatste presidentschap-verkiezingen in de VS hebben de “blue-collar-workers” (Engelse verzamelnaam voor “handwerkers en industriearbeiders”) grotendeels op Trump gestemd. Met de ideeën van de “linksen” kunnen ze niets.
Onder de “linksen” is de ontsteltenis groot dat de arbeiders veeleer zogenaamde “populistische” ideeën volgen. Waar ligt dat aan? Waarom is de communicatie tussen beide groepen zo ontwricht?”
De grote verandering vond plaats in de jaren-60. Ten tijde van de Koude oorlog was de retoriek van het Oostblok in Amerika en West-Europa verboden. Maar de “linksen” hadden allang een paradigmaverschuiving voltrokken. Aangespoord door de “Frankfurter Schule” en zijn “Kritische Theorie” verplaatsten ze hun focus van “arbeider versus kapitaal” naar “onderdrukker en onderdrukten”. Er was geen sprake meer van arbeiders, maar van het “patriarchaat”, dat vrouwen onderdrukt, van “traditionele hiërarchieën” in de maatschappij, die de basis van de onderdrukking zouden zijn, en tenslotte van de onderdrukking van alle volkeren door “de blanke man”. Dit leidde tot het radicaal-feminisme en tot de multiculti waan, tot “political correctness” en tot “gender studies”.
https://ejbron.wordpress.com/2017/04/16/hoe-de-linksen-hun-hart-voor-de-arbeidersklasse-hebben-verloren/#more-146915
Mike
