Nog even wat persoonlijke kanttekeningen bij het gesprek met Machiel de Graaf:
Hij is hypnotherapeut en wil mensen 'programmeren'. Ik heb daar een probleem mee. Ik ben van mening dat je niet moet rommelen met het onderbewustzijn. Daarnaast heb ik moeite met de westerse gedachte dat trauma's moeten worden 'uitgewist'. De Graaf zegt terecht dat niet het trauma zelf het probleem is, maar de manier waarop men er mee om gaat. Dit betekent dus helemaal niet dat je diep hoeft te spitten in ienands duistere verleden, behalve om dit objectief te leren begrijpen. De verandering en groei moet gebeuren in het hier en nu op basis van persoonlijk inzicht, verantwoordelijkheid en rekenschap. Het trauma kan hierdoor fungeren als een springplank voor groei.
Hij is atheist en koestert duidelijk een wrok tegen zijn chrisrelijke opvoeding. Hij is niet de eerste, daar lopen er meer van rond. Je kan dus aanvoeren dat als er sprake is van een patroon er iets mis is met de manier waarop religiositeit onderdeel heeft uitgemaakt van de opvoeding van mensen van zijn generatie. Maar zelfs al is deze wrok terecht, dan nog werkt een rechtvaardige wrok net zo goed tegen je als een onrechtvaardige. Als gevolg van deze onopgeloste wrok keert hij zich tegen alle religies en vervalt hij in nihilistisch atheisme. Hij is wel eerlijk genoeg om te erkennen dat zijn anti-islam houding die hem bij de PVV bracht voortkwam uit het zich af willen zetten tegen zijn christelijke jeugd. Je ziet bij hem ook een verlangen naar spiritualiteit, maar dan buiten religieuze kaders. We kunnen hem alleen maar succes wensen met zijn persoonlijke bewustzijnsreis.
Mike