Ik ben n.a.v. jouw post meteen gaan kijken naar het Perfect Health Diet, want vermindering van fructose en inname van zetmeel uit vaste koolhydraten spreekt mij zeer aan, gezien de vele discussies die we al gehad hebben over GAPS. Hier staat het dieet uitgelegd:
http://perfecthealthdiet.com/?page_id=8
Zij stellen terecht dat groenten niet meegeteld moeten worden als koolhydraten, ook al zijn het wel koolhydraten. De reden hiervoor is dat ze calorisch te weinig gewicht in de schaal leggen. Vandaar dat de groentensoepen en -sappen van GAPS onvoldoende carbs bieden aan menigeen en men daardoor dus te low-carb eet. Vandaar dat ik adviseer om hier vaste koolhydraten in de vorm van glutenvrije granen aan toe te voegen. Deze granen bevatten zetmeel en dat zet zich om in glucose in het bloed en dit houdt, samen met de vetten (50-70%) in het Perfect Health-dieet, de bloedsuikerspiegel stabiel. In tegenstelling tot de bedenkers van Perfect Health zie ik aardappelen niet als een reele optie om twee redenen:
1. Het is een nachtschade
2. Het is een te geconcentreerde bron van zetmeel
Die tweede reden gaat m.i. ook op voor pompoenen, bieten en andere grote, zetmeelrijke groenten/wortels. Vandaar mijn keuze voor bijv. rijst of quinoa, dit zijn kleine korrels met relatief weinig zetmeel. Quinoa is bovendien rijk aan vet en eiwitten, die eveneens de bloedsuikerspiegel stabiel houden. Daarnaast bevat quinoa mineralen. Weston Price ontdekte zelfs dat quinoa de productie van moedermelk bevordert:
Quote:
De zogende moeders in diverse Afrikaanse stammen nuttigden een graan dat zij linga-linga noemden. Dit bleek hetzelfde graan te zijn dat de Peruaanse Indianen quinoa noemen en veelvuldig consumeren, vooral zogende moeders. Dit graan is niet alleen rijk aan mineralen, maar stimuleert ook op krachtige wijze de productie van moedermelk.
Ik heb nergens bewijs kunnen vinden voor de consumptie van soortgelijke granen door Engelstaligen of door Amerikanen.
Jammer dus dat quinoa niet voorkomt op die appel die het Perfect Health-dieet voorstelt.
Wat betreft intense cardio, dit is NIET gezond. Intensief sporten is per definitie niet gezond, omdat het een anaerobe vorm van 'sport'beoefening is, wat betekent dat er meer zuurstof aan de spieren en cellen ontleend wordt dan er terug in gaat. Dit leidt tot verzuring van de spieren. Cardio en krachttraining zijn de ergste vormen.
De reden waarom cardio de productie van dopamine bevordert is omdat het lichaam in een overlevingsstaat komt door zuurstofgebrek en d.m.v. adrenaline het lichaam aanzet tot vechten of vluchten. Pijn en vermoeidheid moeten hierdoor tijdelijk worden uitgeschakeld en dus wordt de overmatige fysieke inspanning 'beloond' door de aanmaak van endorfine, een krachtig hormoon dat een bijzonder plezierig gevoel geeft.
Mensen die verslaafd zijn aan drugs zoals heroine of cocaine zijn in werkelijkheid niet verslaafd aan de drug zelf, maar aan de EIGEN CHEMISCHE REACTIE van het lichaam op deze drugs. De drugs zetten het lichaam aan tot de productie van adrenaline en daarna endorfine. Fanatiek sporten werkt exact hetzelfde. Ooit gehoord van de 'runners' high'? Dit is een 'high' die men ervaart als men te lang blijft rennen als gevolg van de productie van zelfgeproduceerde hormonen. Logisch, het lichaam 'beloont' de vluchtdrang d.m.v. een goed gevoel dat tijdelijk pijn en vermoeidheid uitschakelt, waardoor je in staat blijft door te rennen, net zo lang totdat het 'gevaar' geweken is. Sporten kan dus hetzelfde zijn als drugs, maar in tegenstelling tot drugs wordt deze vorm van overstimulatie gezien als 'gezond'.
Dat dit de bijnieren structureel uitput, mag duidelijk zijn. Deze drang tot overstimulatie, in welke vorm dan ook (denk ook aan veelvuldig koffie drinken of zoetigheid eten!), heeft al zijn oorsprong in verzwakte bijnieren. Verslavingsgedrag = bijnieruitputting. Zie ook mijn ebook hierover. Er zijn dus gezondere en meer verantwoorde manieren om de dopamineproductie op te voeren, zonder je lichaam structureel uit te putten. We moeten af van die prestatie- en competitiegerichte overstimuleringstactieken, waarbij zelfs ontspanning een te grote inspanning wordt!
Mike
en wat honing.
