Hoi,
ik wil graag wat kwijt over mijn ervaringen met gezondheid en mind-identificatie. Lees namelijk veel hier van mensen die gezonheidsproblemen ervaren en daar een oplossing voor zoeken. Precies wat ik ook al enige jaren mee bezig ben. Momenteel heb ik een paar dingen die ik graag wil neerzetten en dit lijkt me een goede plek.
Laat ik het kort houden. Sinds zo lang ik kan herinneren heb ik problemen op allerlei vlakken en langzaamaan zijn deze zich steeds meer gaan uiten in gezondheidsproblemen. Het is mij opgevallen dat ik in staat ben problemen aan te trekken. Hierdoor is er een grote zoektocht gestart naar het vinden van de oorzaak en die te verhelpen.
Gaandeweg vond ik bepaalde therapiën, middelen of inzichten die me verder hielpen. Soms gingen de problemen een tijdje weg. Echter telkens was er na een tijdje, vooral zodra het erop leek dat het beter werd, een vrij linea recta terugval in het oude patroon. Ook vaak door toevallige gebeurtenissen, of min of meer ongelukjes die per abuis voorkwamen...
Al deze keren heb ik op de 1 of andere manier mezelf weer teruggebracht naar het begin!!! Meestal zonder het zelf door te hebben. Zelfsabotage tot en met.
Toch was ik vastbesloten het te zullen oplossen, ongeacht wat dat zou inhouden. Dus ging ik steeds weer nieuwe manieren proberen. Om vervolgens weer te ervaren dat na een tijdje alles ongedaan zou worden gemaakt.
Het heeft lang geduurd voordat ik doorkreeg dat mijn problemen steeds zelf veroorzaakt werden. Niet dat ik dat echt wilde, integendeel ik wilde graag het oplossen. Toch was er iets dat telkens het laatste woord had en graag wilde dat er niks veranderde en ik weer met mn situatie kwam te zitten.
Gaandeweg kwam ik erachter dat bijvoorbeeld het aantrekken van problemen samen leek te hangen met een diepe overtuiging slachtoffer te zijn. Ik was me hier totaal onbewust van. Het was namelijk omgekeerd en ik deed er alles aan telkens mn situaties op te lossen. Echter had ik veel te maken met situaties die ik niet op kon lossen, ze lagen min of meer buiten mijn invloed. Samenlopen van omstandigheden, overmacht, etc. En ik wilde dat absoluut niet erkennen, het was absoluut taboe dat ik ergens niets aan kon doen.
Ook kwam ik erachter dat alles wat ik deed gemotiveerd werd door schuldgevoelens. Gewoon een gevoel dat eigenlijk niet echt op iets gebaseerd is. Alle pogingen te achterhalen welke situatie er aan ten grondslag lag kwamen erop uit dat er geen specifiek moment aan te wijzen viel. Gewoon aanwezig en waarschijnlijk een erfenisje...
Zo kan ik nog wel even doorgaan. Waar het op neer komt is dat ik erachter kwam dat er onbewust allerlei overtuigingen, emotionele blokkades en vooral identificaties zitten die op bewust niveau ook nog eens omgekeerd zijn. Dus het slachtoffer moet er alles aan doen zn situaties op te lossen, de schuldige moet er alles aan doen om zn onschuld te bewijzen etc...
Nu zal ik ook even de gezondheidsproblemen kort beschrijven: Heb ontstekingen in mn lichaam die al jaren blijven. Kon langere tijd niet lopen vanwege een probleem in mn voet. Mn bekken staat scheef zonder dat er sprake is van beenlengteverschil. Heb vaak nachtelijke episodes van misselijkheid met overgeven. Ik draag veel spanning in mn lichaam, alle stress die ik ervaar zet zich vast in mn lichaam en blijft daar steken. Als ik me kutvoel gaat het niet weg, meestal na een paar weken of een heftige/ pijnlijke ervaring anders niet...
Wat is er nu aan de hand? Welke onderliggende oorzaak is hier aan het spelen? Ik speel heel erg met het inzicht dat het komt omdat ik vrijwel exclusief ben ingesteld op het werken vanuit mn hoofd. Niet alleen gedachtes, maar ook beelden. Ben door aanleg, opvoeding en cultuur vrij eenzijdig gericht op het mentale en dit uit zich doordat ik de hele dag aan het nadenken over zaken. Alles wat ik hier heb neergezet heb op de 1 of andere manier door dit proces ingezien.
Dus wat er gebeurd is dat mn levensenergie die elke dag klaarstaat om dingen te doen, grotendeels opgaat aan cognitieve processen. Bepaalde aspecten worden ondervoed, zoals het gevoel. Dat is dus 1 kant ervan.
De andere kant is dat mn mind (om al het mentale samen te vatten) bij mij vol zit met overtuigingen en zich hardnekkig vasthoudt aan de situatie zoals die is. Het is de mind die telkens boodschappen afgeeft die ervoor zorgen dat verandering ongedaan wordt gemaakt of niet tot stand komt.
Ik kan zo lang doorgaan met oplossingen zoeken en inzichten verkrijgen als ik wil, maar zolang ik blijf vasthouden aan het mentale zoals ik altijd heb gedaan, zal iedere oplossing tevergeefs zijn.
Al tijden probeer ik dmv meditatie, yoga, tai chi, dansen, natuur, goede voeding, noem maar op, dit los te laten en te leren om te zijn vanuit dat wat voor het denken komt. Dus dat je in staat ben om je los te maken van gedachtes en overtuigingen. Stoppen met het denken in termen van toekomst en verlden. Gewoon ieder moment te nemen zoals het is en te doen wat je dan voelt.
Soms gaat dit tijden goed en merk ik een verbetering. Dus dat ik me echt prettig ga voelen en in staat ben om überhaupt iets te voelen. Bijvoorbeeld laatst na de leverreiniging. Er kwam een vrachtlading aan groene keien uit. Daarna voelde ik me best wel fijn en mm hoofd was ook leeg op een bepaalde manier.
Momenteel heb ik een periode waarin mn mind een poging doet weer de oude situatie terug te krijgen. Meteen merk ik dat ik weer misselijk wordt, mn gewrichten pijnlijk worden etc. Vooral nu ik dus allerlei mentale complexen het blootgelegd zijn de schuldgevoelens en het slachtoffer zijn niet meer zo goed. In plaats daarvan gooit mn mind het op de repeterende gedachtes 'ik ben een wandelend hoofd' en 'ik ben geïdentificeerd met mn gedachtes'.
Hier wordt het me duidelijk dat de mind een totaal gestoord iets is. Ook is het helemaal niet geïnteresseerd in het welzijn van het gehele organisme. Het mag dan wel scherpe analyses over de onderliggende oorzaken geven, tegelijkertijd zorgt het ervoor dat oplossingen ongedaan worden gemaakt.
Daarom lijkt het me gepast te zeggen dat de ziekte die ik momenteel ondervind is dat ik identificatie ervaar met mn mind en dat dit de oorzaak is van mn problemen. Dat de oplossing eigenlijk heel eenvoudig is.
Maar ook extreem moeilijk. Om te leren dit los te laten en gewoon nu te gaan leven, dat moet je zelf doen. Onze hele maatschappij is ingericht om je identificeren met gedachtes. Er zijn maar weinigen die het onder de knie hebben, en ik vermoed dat de mensen die dat echt kunnen niet zo heel hard van stapel zullen lopen om de rest te verlichten.
Het is me al eens opgevallen dat natuurvolken dit heel anders ervaren. Die zullen nooit een dermate sterke identificatie krijgen dat ze dit als een ziekmakende situatie gaan ervaren. Volgens mij is het ook iets westers dat je mind zich gaat gedragen als een hitlertje. Om monologen te geven op een bombastische toon en deze te repeteren tot en met. Een combinatie van hitler, stalin en noord-korea.
Gestoord en waanzinnig dat het zover is gekomen. Het is fijn om een probleemoplossend vermogen te hebben, maar als dit vermogen van middel tot doel wordt. Naja hoop dat je doorhebt dat dit soort overpeinzingen gewoon het probleem zelf zijn eigelijk. Maar het moet wel eens gezegd kunnen worden.
Enfin ik probeer te leren leven nu en die mind wat bescheidenheid aan te leren. Hoe staan jullie daar tegenover?
ik wil graag wat kwijt over mijn ervaringen met gezondheid en mind-identificatie. Lees namelijk veel hier van mensen die gezonheidsproblemen ervaren en daar een oplossing voor zoeken. Precies wat ik ook al enige jaren mee bezig ben. Momenteel heb ik een paar dingen die ik graag wil neerzetten en dit lijkt me een goede plek.
Laat ik het kort houden. Sinds zo lang ik kan herinneren heb ik problemen op allerlei vlakken en langzaamaan zijn deze zich steeds meer gaan uiten in gezondheidsproblemen. Het is mij opgevallen dat ik in staat ben problemen aan te trekken. Hierdoor is er een grote zoektocht gestart naar het vinden van de oorzaak en die te verhelpen.
Gaandeweg vond ik bepaalde therapiën, middelen of inzichten die me verder hielpen. Soms gingen de problemen een tijdje weg. Echter telkens was er na een tijdje, vooral zodra het erop leek dat het beter werd, een vrij linea recta terugval in het oude patroon. Ook vaak door toevallige gebeurtenissen, of min of meer ongelukjes die per abuis voorkwamen...
Al deze keren heb ik op de 1 of andere manier mezelf weer teruggebracht naar het begin!!! Meestal zonder het zelf door te hebben. Zelfsabotage tot en met.
Toch was ik vastbesloten het te zullen oplossen, ongeacht wat dat zou inhouden. Dus ging ik steeds weer nieuwe manieren proberen. Om vervolgens weer te ervaren dat na een tijdje alles ongedaan zou worden gemaakt.
Het heeft lang geduurd voordat ik doorkreeg dat mijn problemen steeds zelf veroorzaakt werden. Niet dat ik dat echt wilde, integendeel ik wilde graag het oplossen. Toch was er iets dat telkens het laatste woord had en graag wilde dat er niks veranderde en ik weer met mn situatie kwam te zitten.
Gaandeweg kwam ik erachter dat bijvoorbeeld het aantrekken van problemen samen leek te hangen met een diepe overtuiging slachtoffer te zijn. Ik was me hier totaal onbewust van. Het was namelijk omgekeerd en ik deed er alles aan telkens mn situaties op te lossen. Echter had ik veel te maken met situaties die ik niet op kon lossen, ze lagen min of meer buiten mijn invloed. Samenlopen van omstandigheden, overmacht, etc. En ik wilde dat absoluut niet erkennen, het was absoluut taboe dat ik ergens niets aan kon doen.
Ook kwam ik erachter dat alles wat ik deed gemotiveerd werd door schuldgevoelens. Gewoon een gevoel dat eigenlijk niet echt op iets gebaseerd is. Alle pogingen te achterhalen welke situatie er aan ten grondslag lag kwamen erop uit dat er geen specifiek moment aan te wijzen viel. Gewoon aanwezig en waarschijnlijk een erfenisje...
Zo kan ik nog wel even doorgaan. Waar het op neer komt is dat ik erachter kwam dat er onbewust allerlei overtuigingen, emotionele blokkades en vooral identificaties zitten die op bewust niveau ook nog eens omgekeerd zijn. Dus het slachtoffer moet er alles aan doen zn situaties op te lossen, de schuldige moet er alles aan doen om zn onschuld te bewijzen etc...
Nu zal ik ook even de gezondheidsproblemen kort beschrijven: Heb ontstekingen in mn lichaam die al jaren blijven. Kon langere tijd niet lopen vanwege een probleem in mn voet. Mn bekken staat scheef zonder dat er sprake is van beenlengteverschil. Heb vaak nachtelijke episodes van misselijkheid met overgeven. Ik draag veel spanning in mn lichaam, alle stress die ik ervaar zet zich vast in mn lichaam en blijft daar steken. Als ik me kutvoel gaat het niet weg, meestal na een paar weken of een heftige/ pijnlijke ervaring anders niet...
Wat is er nu aan de hand? Welke onderliggende oorzaak is hier aan het spelen? Ik speel heel erg met het inzicht dat het komt omdat ik vrijwel exclusief ben ingesteld op het werken vanuit mn hoofd. Niet alleen gedachtes, maar ook beelden. Ben door aanleg, opvoeding en cultuur vrij eenzijdig gericht op het mentale en dit uit zich doordat ik de hele dag aan het nadenken over zaken. Alles wat ik hier heb neergezet heb op de 1 of andere manier door dit proces ingezien.
Dus wat er gebeurd is dat mn levensenergie die elke dag klaarstaat om dingen te doen, grotendeels opgaat aan cognitieve processen. Bepaalde aspecten worden ondervoed, zoals het gevoel. Dat is dus 1 kant ervan.
De andere kant is dat mn mind (om al het mentale samen te vatten) bij mij vol zit met overtuigingen en zich hardnekkig vasthoudt aan de situatie zoals die is. Het is de mind die telkens boodschappen afgeeft die ervoor zorgen dat verandering ongedaan wordt gemaakt of niet tot stand komt.
Ik kan zo lang doorgaan met oplossingen zoeken en inzichten verkrijgen als ik wil, maar zolang ik blijf vasthouden aan het mentale zoals ik altijd heb gedaan, zal iedere oplossing tevergeefs zijn.
Al tijden probeer ik dmv meditatie, yoga, tai chi, dansen, natuur, goede voeding, noem maar op, dit los te laten en te leren om te zijn vanuit dat wat voor het denken komt. Dus dat je in staat ben om je los te maken van gedachtes en overtuigingen. Stoppen met het denken in termen van toekomst en verlden. Gewoon ieder moment te nemen zoals het is en te doen wat je dan voelt.
Soms gaat dit tijden goed en merk ik een verbetering. Dus dat ik me echt prettig ga voelen en in staat ben om überhaupt iets te voelen. Bijvoorbeeld laatst na de leverreiniging. Er kwam een vrachtlading aan groene keien uit. Daarna voelde ik me best wel fijn en mm hoofd was ook leeg op een bepaalde manier.
Momenteel heb ik een periode waarin mn mind een poging doet weer de oude situatie terug te krijgen. Meteen merk ik dat ik weer misselijk wordt, mn gewrichten pijnlijk worden etc. Vooral nu ik dus allerlei mentale complexen het blootgelegd zijn de schuldgevoelens en het slachtoffer zijn niet meer zo goed. In plaats daarvan gooit mn mind het op de repeterende gedachtes 'ik ben een wandelend hoofd' en 'ik ben geïdentificeerd met mn gedachtes'.
Hier wordt het me duidelijk dat de mind een totaal gestoord iets is. Ook is het helemaal niet geïnteresseerd in het welzijn van het gehele organisme. Het mag dan wel scherpe analyses over de onderliggende oorzaken geven, tegelijkertijd zorgt het ervoor dat oplossingen ongedaan worden gemaakt.
Daarom lijkt het me gepast te zeggen dat de ziekte die ik momenteel ondervind is dat ik identificatie ervaar met mn mind en dat dit de oorzaak is van mn problemen. Dat de oplossing eigenlijk heel eenvoudig is.
Maar ook extreem moeilijk. Om te leren dit los te laten en gewoon nu te gaan leven, dat moet je zelf doen. Onze hele maatschappij is ingericht om je identificeren met gedachtes. Er zijn maar weinigen die het onder de knie hebben, en ik vermoed dat de mensen die dat echt kunnen niet zo heel hard van stapel zullen lopen om de rest te verlichten.
Het is me al eens opgevallen dat natuurvolken dit heel anders ervaren. Die zullen nooit een dermate sterke identificatie krijgen dat ze dit als een ziekmakende situatie gaan ervaren. Volgens mij is het ook iets westers dat je mind zich gaat gedragen als een hitlertje. Om monologen te geven op een bombastische toon en deze te repeteren tot en met. Een combinatie van hitler, stalin en noord-korea.
Gestoord en waanzinnig dat het zover is gekomen. Het is fijn om een probleemoplossend vermogen te hebben, maar als dit vermogen van middel tot doel wordt. Naja hoop dat je doorhebt dat dit soort overpeinzingen gewoon het probleem zelf zijn eigelijk. Maar het moet wel eens gezegd kunnen worden.
Enfin ik probeer te leren leven nu en die mind wat bescheidenheid aan te leren. Hoe staan jullie daar tegenover?