M.i. terechte kritiek op FvD:
De grootste domper kwam zonder meer al van Baudet zelf, toen het FvD, begin 2017, met twee zetels gekozen in de Kamer, als énige fractie, werkelijk als énige, voor de motie van DENK (!) stemde m.b.t. het verbeteren van de betrekkingen met Turkije. Als reden gaf Baudet het “belang van goede betrekkingen met zoveel mogelijk landen, dus óók met Turkije”. De vreselijke beledigingen, die Erdoğan ons land en volk intussen al voor de voeten had gegooid, tot het beschuldigen van nazi-praktijken aan toe, moesten dan volgens de briljante jongeling maar even weggelachen worden, of minstens niet persoonlijk genomen! Deze manoeuvre was zó onbegrijpelijk, zó verbijsterend, dat de meest logische verklaring er voor misschien nog wel luidt dat Baudet het eerder had bedoeld als een proefballonnetje, als een zich demonstratief afzetten tegen elke tendens van de ‘gevestigde partijen’, ongeacht wélke. Als dát er in wezen achter gezeten heeft, had zowel het moment als het object niet slechter gekozen kunnen worden: Politiek is nu eenmaal iets anders dan het spelen van diefje-met-verlos!
En het erge is dat de mensen waarmee hij zich omringt dezelfde verschijnselen vertonen: Overduidelijk, om niet te zeggen radicaal in hun uitspraken, zolang ze zich buiten de politiek bevonden, maar eenmaal daarbinnen opeens gas terugnemen: Kijk naar de hierboven reeds aangehaalde Mr. Theo Hiddema: Wat een indruk maakte die man niet met zijn uitlatingen, toen nog geen partij hem had weten te strikken – hoewel hij zich juist in díe periode wél openlijk PVV-aanhanger noemde: Hoezeer werd hij niet beschouwd als dé man die de PVV nét dat vleugje diepgang, dat korreltje intellectuele bedachtzaamheid kon verschaffen dat de partij tóch wel nodig had – zonder in te boeten aan overtuiging! Welnu: nadat hij zich vanaf 2015 aan het FvD (in het begin nog een “denktank”) verbonden had, maakte Raffie Chohan uit eerste hand kennis met zijn ommezwaai bij de zoektocht naar de geschikte advocaat voor haar zaak: Na haar dossier aan Theo ter inzage te hebben gegeven, kreeg ze tot haar verbijstering van hem te horen, dat hij niet veel voor haar kon betekenen, omdat het tenslotte toch ging om de belediging van een godsdienst, wat nu eenmaal wél strafbaar was! Was dát de Hiddema van, pak weg, nog ruim een jaar eerder? Het was amper te geloven, maar niettemin haar eigen ervaring!
En hetzelfde ziet men bij columniste Annabel Nanninga, sinds de aanloop naar de Gemeenteraadsverkiezingen 2018 gebombardeerd tot fractievoorzitster voor het FvD, afdeling Amsterdam: zo veelbelovend als jarenlang de toon van haar columns was als het ging over migratie en integratie (alhoewel anderzijds de goede verstaander op dit gebied aan diverse kleinigheden meende te bespeuren dat zij nog wél verder diende te ‘radicaliseren’ om met recht het onversneden PVV-gedachtegoed uit te dragen), haar eerste verkiezingsdebatten in januari bleken een totale omslag op dit gebied te weerspiegelen – zie het Parool van 20 januari j.l. – die zowel voor- als tegenstanders verbaasde: plotseling kwam zij met argumenten die ból stonden van het begrip en de tegemoetkomendheid jegens migranten, wat zij desgevraagd rationaliseerde met de verklaring dat de columniste een ander was dan de politica. Een ‘slimme manoeuvre om in het zadel te komen én er te blijven? Het legt hoe dan ook een claim op haar werkwijze die daarna volgt, zodat men er vanuit kan gaan dat de scherpe kantjes er áf zijn – voor zover die er bij het FvD al ooit áán gezeten hebben
.
https://ejbron.wordpress.com/2018/06/02/wie-met-pek-lees-met-baudet-omgaat-wordt-ermee-besmet/
Mike