Ik ben nu een erg interessant boek aan het lezen van Karen Hamaker-Zondag. Het heet: "Het projectiemechanisme in de praktijk". Het is net zoals de "Celestijnse belofte" en "De nieuwe Aarde" een boek dat geschreven is om mensen zelfinzicht te verwerven. Het geeft een nieuwe kijk op het volgende.
Er is enige strijd tussen de vegamensen en de vleesetende mensen. Vanuit het 'vegakamp' lijken de vleeseters zelfzuchtig en onwetend, dus probeert men vleeseters wakker te schudden en dat vind ik op zich een goede zaak. Ik vind veel vleeseters ook onwetend en/of zelfzuchtig op het gebied van de voeding die ze kiezen, terwijl vegamensen vaak veel bewuster met hun lichaam en de aarde omgaan. Er is over het algemeen genomen veel meer bewustzijn onder vegamensen, dan onder vleeseters op het gebied van voeding, gezondheid en ecologie. Of de visie van vegamensen dan klopt is een tweede, maar men is er veel meer mee bezig en er leeft veel meer idealisme. Bepaalde vegamensen ontwikkelen zich tot extremisten en worden ongenuanceerd en radicaal in hun visie. Dan scheren ze alle vleeseters over één kam en worden ze veroordeeld of zelfs aangevallen. Dan ontstaan er dingen zoals Mike heeft ervaren.
Quote:
De eerste hatemail die ik ontving was van een veganist, die een extreem agressieve en beledigende toon naar mij aansloeg...
Mike interpreteert dit als ondervoeding van de hersenen door een gebrek aan verzadigd vet, dierlijke eiwitten en cholesterol. Ik vraag me af of dit een complete waarheid is, aangezien lang niet alle veganisten zich ontpoppen tot agressors of uiterst kortzichtige mensen, zeker niet. Alleen het thema dieren doden en vlees eten ligt bij deze mensen gewoon heel gevoelig.
Ik denk dat veel vegetariërs en veganisten die fanatiek tegen het doden van dieren zijn of zelfs tegen het houden van dieren in zijn algemeenheid, te maken hebben met een serieus complex, waardoor ze tot projectie overgaan. Hun eigen weggestopte, onverwerkte pijn wordt dan geprojecteerd op een omstandigheid in de buitenwereld die hun eigen complex reflecteert/illustreert. Ook wordt de eigen angst voor lijden en de dood vaak geprojecteerd op ogenschijnlijk lijden van anderen. En hierin kan een mens zo ver gaan dat die daar heel zijn visie op baseert en zelfs zijn dieet op aanpast. Dit kan zo ver gaan dat er een blinde vlek ontstaat en men geen oog meer heeft voor hoe de eigen gezondheid eronder lijdt.
Een fanatieke, emotionele, eenzijdige en compromisloze houding is hét kenmerk van projectie.
Er is enige strijd tussen de vegamensen en de vleesetende mensen. Vanuit het 'vegakamp' lijken de vleeseters zelfzuchtig en onwetend, dus probeert men vleeseters wakker te schudden en dat vind ik op zich een goede zaak. Ik vind veel vleeseters ook onwetend en/of zelfzuchtig op het gebied van de voeding die ze kiezen, terwijl vegamensen vaak veel bewuster met hun lichaam en de aarde omgaan. Er is over het algemeen genomen veel meer bewustzijn onder vegamensen, dan onder vleeseters op het gebied van voeding, gezondheid en ecologie. Of de visie van vegamensen dan klopt is een tweede, maar men is er veel meer mee bezig en er leeft veel meer idealisme. Bepaalde vegamensen ontwikkelen zich tot extremisten en worden ongenuanceerd en radicaal in hun visie. Dan scheren ze alle vleeseters over één kam en worden ze veroordeeld of zelfs aangevallen. Dan ontstaan er dingen zoals Mike heeft ervaren.
Quote:
De eerste hatemail die ik ontving was van een veganist, die een extreem agressieve en beledigende toon naar mij aansloeg...
Mike interpreteert dit als ondervoeding van de hersenen door een gebrek aan verzadigd vet, dierlijke eiwitten en cholesterol. Ik vraag me af of dit een complete waarheid is, aangezien lang niet alle veganisten zich ontpoppen tot agressors of uiterst kortzichtige mensen, zeker niet. Alleen het thema dieren doden en vlees eten ligt bij deze mensen gewoon heel gevoelig.
Ik denk dat veel vegetariërs en veganisten die fanatiek tegen het doden van dieren zijn of zelfs tegen het houden van dieren in zijn algemeenheid, te maken hebben met een serieus complex, waardoor ze tot projectie overgaan. Hun eigen weggestopte, onverwerkte pijn wordt dan geprojecteerd op een omstandigheid in de buitenwereld die hun eigen complex reflecteert/illustreert. Ook wordt de eigen angst voor lijden en de dood vaak geprojecteerd op ogenschijnlijk lijden van anderen. En hierin kan een mens zo ver gaan dat die daar heel zijn visie op baseert en zelfs zijn dieet op aanpast. Dit kan zo ver gaan dat er een blinde vlek ontstaat en men geen oog meer heeft voor hoe de eigen gezondheid eronder lijdt.
Een fanatieke, emotionele, eenzijdige en compromisloze houding is hét kenmerk van projectie.