Leptine is het hormoon dat door onze vetcellen wordt aangemaakt. Zo belangrijk is vet dus dat er een speciaal signaleringshormoon voor bestaat dat door alle vetcellen kan worden afgegeven! Ons lichaam hoort te draaien op vet, want wij zijn aerobe, hoger ontwikkelde vetverbranders, niet anaerobe, primitieve suikervergisters. Leptine geeft aan of er voldoende vet in het systeem aanwezig is. Hoe lager je leptinegehalte, hoe meer vet er in het systeem aanwezig is.
Dit betekent dat de meesten van ons helaas te hoge leptinewaarden hebben, omdat we door stress en/of door koolhydraatrijke vulling (niet voeding) meer suikers dan vet in ons bloed hebben. Leptine geeft dan een signaal af aan de alvleesklier om insuline te produceren. Het lichaam schakelt over van een natuurlijke vetverbranding naar onnatuurlijke suikervergisting, omdat het van cruciaal belang is dat de glucosespiegel in het bloed niet te hoog wordt. De functie van insuline is dan op zeer drastische wijze overtollige bloedsuiker uit het bloed te halen door deze in de cellen te duwen, waar de suikers worden omgezet naar de werkelijke brandstof van het lichaam, nl. vetten.
Hierdoor kan de bloedsuikerspiegel weer te snel dalen, wat eveneens ongewenst is. Dit veroorzaakt een stressreactie in het lichaam, waarbij de bijnieren hun taak op zich nemen om de bloedsuikerspiegel weer te verhogen door de lever aan te sporen om glycogeen af te geven, die onmiddellijk glucose wordt in het bloed. Tevens zul je een onbedwingbare trek krijgen in koolhydraten, waarmee je ook vrijwel onmiddellijk de glucosespiegel doet stijgen. Hierdoor creeer je voortdurend schommelingen tussen een te hoge bloedsuikerspiegel (hyperglykemie) en een te lage (hypoglykemie), waarbij er een schadelijke en op termijn zelfs gevaarlijke dans ontstaat tussen de bijnieren en de alvleesklier. Deze bloedsuikerschommelingen worden samengevat onder de term dysglykemie (verstoorde bloedsuikerspiegel).
Als de bijnieren overactief worden (en dat worden ze op deze manier) zullen ze grote hoeveelheden ontstekingswerende cortisol afgeven (bedenk dat leptine, dat door een te hoge koolhydraatinname wordt verhoogd, een zgn. cytokine is, oftewel een ontstekingsvormende stof). Grote hoeveelheden cortisol onderdrukken weer de schildklierwerking, waardoor deze trager gaat functioneren. Samen met de bijnieren regelt de schildklier o.a. de hartslag en de bloeddruk. Zowel de hartslag als de bloeddruk zullen omhoog gaan bij een onderactieve schildklier. De schildklier kan ook overactief worden ter compensatie van uitgeputte (en nu dus onderactieve) bijnieren. De schildklier kan zelfs aangevallen worden door ontstekingsprocessen ('autoimmuun'), evenals andere organen. Koolhydraten veroorzaken en verergeren deze situatie, maar ook bewerkte, plantaardige olien/vetten. Het lichaam wil deze wegbranden d.m.v. zuurstof (oxidatie). De vrije radicalen die hiervoor worden gecreeerd branden alles op hun pad weg en dat kan ook ten koste gaan van gezonde cellen, weefsels en organen. Kortom, er is paniek in het lichaam!
Je kunt je voorstellen dat een lichaam dat dagelijks een dergelijke, constante strijd moet leveren voor zijn voortbestaan wel iets anders te doen heeft dan zich voort te planten en deze ellende door te geven aan de volgende generatie. Vandaar dat de natuur de wijsheid heeft om de geslachtshormonen te onderdrukken in een dergelijke situatie. Desondanks worden er toch nog kinderen geboren uit dergelijke ouders, ongelooflijk maar waar. Deze kinderen hebben dan al vanaf de eerste levensdag een achterstand qua hormoon- en bloedsuikerspiegel. Deze kinderen zijn wij, de naoorlogse generaties. Niet voor niets worden we alsmaar onvruchtbaarder! Ik waarschuw hier voortdurend voor, maar de algemene houding lijkt te zijn dat ik een paniekzaaier ben en dat het 'allemaal wel meevalt'. Niet dus, het valt wel maar niet mee!
Ik hoop dat dit een aardig overzicht geeft van wat je je lichaam aandoet op basis van het 'gezonde', westerse koolhydraatrijke en vetarme voedingspatroon, boordevol transvetten en andere moleculaire misbaksels.
Dit betekent dat de meesten van ons helaas te hoge leptinewaarden hebben, omdat we door stress en/of door koolhydraatrijke vulling (niet voeding) meer suikers dan vet in ons bloed hebben. Leptine geeft dan een signaal af aan de alvleesklier om insuline te produceren. Het lichaam schakelt over van een natuurlijke vetverbranding naar onnatuurlijke suikervergisting, omdat het van cruciaal belang is dat de glucosespiegel in het bloed niet te hoog wordt. De functie van insuline is dan op zeer drastische wijze overtollige bloedsuiker uit het bloed te halen door deze in de cellen te duwen, waar de suikers worden omgezet naar de werkelijke brandstof van het lichaam, nl. vetten.
Hierdoor kan de bloedsuikerspiegel weer te snel dalen, wat eveneens ongewenst is. Dit veroorzaakt een stressreactie in het lichaam, waarbij de bijnieren hun taak op zich nemen om de bloedsuikerspiegel weer te verhogen door de lever aan te sporen om glycogeen af te geven, die onmiddellijk glucose wordt in het bloed. Tevens zul je een onbedwingbare trek krijgen in koolhydraten, waarmee je ook vrijwel onmiddellijk de glucosespiegel doet stijgen. Hierdoor creeer je voortdurend schommelingen tussen een te hoge bloedsuikerspiegel (hyperglykemie) en een te lage (hypoglykemie), waarbij er een schadelijke en op termijn zelfs gevaarlijke dans ontstaat tussen de bijnieren en de alvleesklier. Deze bloedsuikerschommelingen worden samengevat onder de term dysglykemie (verstoorde bloedsuikerspiegel).
Als de bijnieren overactief worden (en dat worden ze op deze manier) zullen ze grote hoeveelheden ontstekingswerende cortisol afgeven (bedenk dat leptine, dat door een te hoge koolhydraatinname wordt verhoogd, een zgn. cytokine is, oftewel een ontstekingsvormende stof). Grote hoeveelheden cortisol onderdrukken weer de schildklierwerking, waardoor deze trager gaat functioneren. Samen met de bijnieren regelt de schildklier o.a. de hartslag en de bloeddruk. Zowel de hartslag als de bloeddruk zullen omhoog gaan bij een onderactieve schildklier. De schildklier kan ook overactief worden ter compensatie van uitgeputte (en nu dus onderactieve) bijnieren. De schildklier kan zelfs aangevallen worden door ontstekingsprocessen ('autoimmuun'), evenals andere organen. Koolhydraten veroorzaken en verergeren deze situatie, maar ook bewerkte, plantaardige olien/vetten. Het lichaam wil deze wegbranden d.m.v. zuurstof (oxidatie). De vrije radicalen die hiervoor worden gecreeerd branden alles op hun pad weg en dat kan ook ten koste gaan van gezonde cellen, weefsels en organen. Kortom, er is paniek in het lichaam!
Je kunt je voorstellen dat een lichaam dat dagelijks een dergelijke, constante strijd moet leveren voor zijn voortbestaan wel iets anders te doen heeft dan zich voort te planten en deze ellende door te geven aan de volgende generatie. Vandaar dat de natuur de wijsheid heeft om de geslachtshormonen te onderdrukken in een dergelijke situatie. Desondanks worden er toch nog kinderen geboren uit dergelijke ouders, ongelooflijk maar waar. Deze kinderen hebben dan al vanaf de eerste levensdag een achterstand qua hormoon- en bloedsuikerspiegel. Deze kinderen zijn wij, de naoorlogse generaties. Niet voor niets worden we alsmaar onvruchtbaarder! Ik waarschuw hier voortdurend voor, maar de algemene houding lijkt te zijn dat ik een paniekzaaier ben en dat het 'allemaal wel meevalt'. Niet dus, het valt wel maar niet mee!
Ik hoop dat dit een aardig overzicht geeft van wat je je lichaam aandoet op basis van het 'gezonde', westerse koolhydraatrijke en vetarme voedingspatroon, boordevol transvetten en andere moleculaire misbaksels.
