Dus opnieuw geldt het motto: jammer dan en doorgaan met je leven. Er zijn genoeg andere interesses waar je je op kunt richten.
Ook hier ben ik het weer helemaal met je eens. Persoonlijk vind ik ook dat je het gelukkigst wordt als de omstandigheden neemt zoals ze zijn en daar gelukkig mee bent.
Wat dat betreft vind ik het persoonlijk helemaal niet jammer dat ik geen kinderen heb. Ik zie het om me heen. Hoe 'gelukkig' mensen worden van kinderen.
Tegenwoordig lijkt het steeds meer dat mensen niet voor elkaar en voor hun kinderen durven gaan. Iedereen wil altijd maar alles. Én een partner, én kinderen, én alle twee een baan, én niet zo maar een baan maar een carrière, én een te groot of in ieder geval een te duur huis, én op vakantie het liefst twee keer of meer per jaar, én een druk sociaal leven, én één of twee auto's, én ga zo maar door.
Én helaas valt dit 'sprookje', of deze nachtmerrie, één op de drie keer in duigen. Én helaas zijn daar de kinderen dan de dupe van.
Ik ben het helemaal met je eens dat dit gekkenwerk is. Als je zo graag vadertje en moedertje wil spelen, speel het spel dan ook uit en verander niet tijdens het spel de spelregels. Als je hetero bent en je krijgt kinderen dan ben je er primair om je kinderen gelukkig en evenwichtig op te voeden. En, of je het nou leuk vindt of niet, zeker de eerste jaren is de moeder in die opvoeding erg belangrijk. Zo belangrijk dat iets anders 'belangrijks' buiten de deur, zoals een baan en een carrière, nu eenmaal niet logisch is voor de moeder. Dus ook niet 'zeuren' over (financiële) onafhankelijkheid. Gewoon zorgen voor elkaar en voor je kinderen en verder niets. In ieder geval niet zo lang je kinderen jullie echt nodig hebben.
Het verschil tussen ons is dat ik het bovenstaande 'sprookje' met bijbehorende consequenties (om het maar geen verplichtingen te noemen) niet principieel voorbehouden vind voor het hetero gezin. Een kind kan ook heel gelukkig en evenwichtig worden opgevoed door twee mannen, twee vrouwen, een vrouw alleen of een man alleen. (Ja, ja, ik weet dat jij daar anders over denkt) en ook ik vind dat niet ideaal maar zo zijn de omstandigheden nu eenmaal. En ik zie (niet alleen uit papieren of digitale informatie maar ook uit real live situaties om me heen) dat er dan geen verschil is tussen een doorsnee hetero of een doorsnee homo situatie waar kinderen in worden opgevoed. Sterker nog, hoe bewuster er voor kinderen wordt gekozen, hoe beter het in de praktijk gaat. En homostellen kunnen niet anders dan zeer bewust kiezen voor kinderen.
Dat is de reden dat ik het vaak onzinnig vind om op het forum vooral zaken te belichten waarin het bijvoorbeeld om specifieke homo situaties gaat. Ik lees in het topic GLBTQ (of hoe het ook mag heten) bij voorbeeld een bericht dat gaat over een man die als hond behandeld wordt en zich zodanig laat behandelen (en het waarschijnlijk leuk vindt). Dat heeft NIETS met Gay, Lesbisch, Bi, Transgender of Queer te maken. Waarom staat het in dat topic? Even Googelen en ik stort het hele forum vol met dezelfde situaties, maar dan waar het heteroseksuelen betreft. Dat doe ik niet. Dat is onzinnig. Maar even om aan te geven dat het even onzinnig is om dit soort uitwassen vanuit een homoseksueel kader te belichten.
Maak dan een topic "(seksuele) fetisch". (En nee, homoseksualiteit op zich is geen seksuele fetisch maar waarschijnlijk verschillen we op dit vlak ook van mening). Daar zou iets dergelijks in thuis horen. Door het onder het topic GLBTQ te plaatsen maak je stemming. Door jou niet zo bedoeld, dat weet ik. Maar helaas zijn er op dit vlak heel wat onwetende en naïeve lezers die niet verder kijken dan hun neus lang is.