Wat ik echter nog niet helemaal begrijp is hoe China aan de cabal-agenda op een aantal gebieden de dans ontspringt. Zo hebben zij geen last van klimaatonzin, feministen en gelukszoekerinvasies. Klopt het dat de Cabal een andere agenda voor China heeft klaarliggen dan de rest van de wereld?
CHina heeft echter weer wel slavenarbeid, concentratiekampen (Uyguren), orgaanroof en -handel en een sociaal kredietsysteem. In China test de elite de repressie, in het westen test men de over-the-top tolerantie met open grenzen, feminisme en multikul. Men kijkt gewoon waar men weg mee kan komen in verschillende culturen om het uiteindelijk allemaal samen te kunnen voegen.
Een ander voorbeeld hiervan wat ik al eerder genoemd heb is dat China Assad en Poetin steunt. Dit terwijl heel het westen hen weg wil hebben. Waarom zou China dat doen? Als China Assad had willen verdrijven samen met het westen, was dat waarschijnlijk gelukt in het pre-Trump tijdperk.
Die vraag over steun aan Assad had ik idd nog niet beantwoord. Ook hier verschillende agenda's. China en Rusland grenzen aan elkaar en het ligt dus voor de hand om geen ruzie te zoeken maar juist verbonden te sluiten. Rusland steunt Assad en voor China liggen daar handelsmogelijkheden. Idem met Iran. In feite wil China de oude zijderoute via centraal Azie en het midden-oosten heropenen.
Samen met Obama hadden ze Assad kunnen afzetten, maar Obama toonde zich uiteindelijk minder agressief als in Libie. In plaats daarvan steunde hij ISIS en andere 'rebellen'. Vanaf 2014 begon Rusland hier echter op zeer effectieve wijze korte metten mee te maken en toen koos China eieren voor zijn geld en koos de zijde van Poetin. Puur eigenbelang dus.
Dit zien we nu ook met de onderhandelingen onder Trump, het zijn onbetrouwbare handelspartners die enkel aan zichzelf denken. Daarom moet je er met gestrekt been in gaan. Het feit dat Trump als eerste en enige Amerikaanse president mocht dineren in de Verboden Stad laat zien dat hij respect afdwingt bij de Chinezen.
Mike