Gerard
Well-known member
"Over afvallen en lager jong blijven" is de ondertitel. Een citaat uit een recensie:
Bijzonder aan De Voedselzandloper is dat het de nieuwste inzichten uit de gerontologie (verouderingsleer) en de voedingsleer combineert. Na ons dertigste, stelt Kris Verburgh vast, laat Moeder Natuur ons lichaam in de steek. Hij bedoelt het vast niet letterlijk. Anders zouden we allemaal kort na ons dertigste dood neervallen. Dit, terwijl mensen hun dertigste levensjaar soms met een factor 4 overleven, die enkelingen worden wel 120. Dat veroudering begint rond je dertigste staat echter wel vast. En voeding speelt hierin een belangrijke rol.
Om precies te kunnen begrijpen wat het effect is van bepaalde voeding, moe je precies weten wat er in een mensenlichaam gebeurt wanneer er voedsel naar binnen gaat. Verburghs uitleg gaat tot op het DNA. Hij vertelt het ‘hele’ complexe, biochemische verhaal van de spijsvertering, inclusief de implicaties voor het verouderen. Pittige kost die zeker de helft van het boek beslaat. Boeiend genoeg, want hierdoor begrijp je ook hoe het kan dat op cellulair niveau, griezelig genoeg ook in de hersenen, voortdurend kleine ontstekingen en bloedingen aan de gang zijn. Het lichaam ruimt die ook voortdurend op, normaal gesproken. Suikers, verkeerde vetten, gifstoffen en verkeerde koolhydraten sturen deze subtiele processen echter in de war. Verburgh suggereert dat het wel zo verstandig is de lichaamseigen antistoffen aan het werk te zetten in plaats van je voortdurend vol te stoppen met antioxidanten en aanverwanten ‘van buiten’. Je kunt deze activeren met sporenelementen, vitaminen en mineralen. Bij een tekort daaraan gaat het bergafwaarts met de afweer.
Ik ben benieuwd naar uw welgewaardeerde reaties!
Bijzonder aan De Voedselzandloper is dat het de nieuwste inzichten uit de gerontologie (verouderingsleer) en de voedingsleer combineert. Na ons dertigste, stelt Kris Verburgh vast, laat Moeder Natuur ons lichaam in de steek. Hij bedoelt het vast niet letterlijk. Anders zouden we allemaal kort na ons dertigste dood neervallen. Dit, terwijl mensen hun dertigste levensjaar soms met een factor 4 overleven, die enkelingen worden wel 120. Dat veroudering begint rond je dertigste staat echter wel vast. En voeding speelt hierin een belangrijke rol.
Om precies te kunnen begrijpen wat het effect is van bepaalde voeding, moe je precies weten wat er in een mensenlichaam gebeurt wanneer er voedsel naar binnen gaat. Verburghs uitleg gaat tot op het DNA. Hij vertelt het ‘hele’ complexe, biochemische verhaal van de spijsvertering, inclusief de implicaties voor het verouderen. Pittige kost die zeker de helft van het boek beslaat. Boeiend genoeg, want hierdoor begrijp je ook hoe het kan dat op cellulair niveau, griezelig genoeg ook in de hersenen, voortdurend kleine ontstekingen en bloedingen aan de gang zijn. Het lichaam ruimt die ook voortdurend op, normaal gesproken. Suikers, verkeerde vetten, gifstoffen en verkeerde koolhydraten sturen deze subtiele processen echter in de war. Verburgh suggereert dat het wel zo verstandig is de lichaamseigen antistoffen aan het werk te zetten in plaats van je voortdurend vol te stoppen met antioxidanten en aanverwanten ‘van buiten’. Je kunt deze activeren met sporenelementen, vitaminen en mineralen. Bij een tekort daaraan gaat het bergafwaarts met de afweer.
Ik ben benieuwd naar uw welgewaardeerde reaties!