hoorn des overvloeds
Ik ben niet de eerste die beweert dat het hart geen pomp is en zal ook niet de laatste zijn. Twee anderen die dit beweerden waren de grondlegger van de antroposofie, de Oostenrijker Rudolf Steiner (1861-1925), en een tijd- en landgenoot van hem, Viktor Schauberger (1885-1958). Sommigen vergelijken het hart met een klep, volgens anderen is het meer een soort turbine. Hoe dan ook, een pomp is het zeer zeker niet!
Allereerst iets over de locatie van het hart. Als je water een heuvel op wilt pompen, waar plaats je de pomp dan, onderaan of bovenaan de heuvel? Onderaan natuurlijk. Waarom dan zit het menselijk hart zo hoog, helemaal in de borstholte? Als je de ‘pomp’ bovenaan de heuvel plaatst, is het dan niet een zuiginstallatie in plaats van een pomp? Dat is precies wat het hart doet. Het maakt gebruik van uiterst effectieve naar binnen trekkende energie in plaats van de veel minder effectieve naarbuiten gerichte energie die juist energie kost en minder rendement oplevert.
Om dit te leren begrijpen, moeten we eerst meer te weten komen over natuurlijke spiraalvorming. Als er iemand veel afwist van spiraalvorming en hoe dit te gebruiken voor diverse doeleinden was het wel de Oostenrijkse boswachterszoon Viktor Schauberger. Volgens Schauberger zijn er twee soorten spiraalvorming: een die van buiten naar binnen gaat (implosie) op basis van kou en een die van binnen naar buiten gaat (explosie) op basis van hitte.
Volgens Schauberger is het meest krachtige principe van de natuur de koude, naar binnen trekkende spiraal. Hij observeerde dat water op zíjn krachtigst is op vier graden celcius en vanaf negen graden langzaamaan zijn kracht verliest. We zouden dus onze energie moeten baseren op koude implosie in plaats van hete explosie. Volgens Schauberger produceert explosieve energie lawaai, verspilling en vervuiling. De verbrandingsmotoren van onze auto’s zijn gebaseerd op deze explosie-energie. Zelfs de meest efficiënte verbrandingsmotoren hebben nog geen rendement van vijftig procent. Schauberger had gelijk: de rest is inderdaad verspilling, vervuiling en lawaai. Dit is slechts één van de vele bevindingen van Schauberger, maar hij stuitte als niet-wetenschapper op enorm verzet van de heersende wetenschappelijke orde.
Rudolf Steiner baseerde zijn biologisch-dynamische landbouw op spiraalvorming. In de bd-landbouw worden koeienhoorns gevuld met koeienmest en kruiden, zoals bijvoorbeeld kamille, brandnetel of heermoes, en deze worden in de herfst begraven onder de grond. Het idee hierachter is dat de koeienmest en kruiden ‘gedynamiseerd’ worden doordat de herfst en winter de koude seizoenen zijn waarbij de energie van de aarde naar binnen trekt. We zien inderdaad dan de bladeren vallen om te dienen als meststoffen die de bodem naar binnen trekt. De spiraalvormige koeienhoorn helpt hierbij die naar binnen trekkende energie te ‘vangen’ zodat deze als het ware geconcentreerd wordt in de koeienhoorn. Elke koeienboer kan je vertellen dat een koe makker en volgzamer wordt met beduidend minder energie en levenslust als deze onthoornd is, dus Steiner zat op een interessant spoor.
Gedurende de koude seizoenen verwordt de mest met kruiden ondergronds tot compost, of nog beter gezegd: humus. De hoorns worden eind februari opgegraven, vlak voor de lente waarin de aarde haar energie weer naar buiten keert (we zien dan planten uit de grond naar buiten komen). De inhoud van de koeienhoorns wordt dan vermengd met water, waarbij het water een uur lang wordt ‘geactiveerd’ door beurtelings naar links en naar rechts te draaien met een houten spaan of stok. Vervolgens worden de zo verkregen preparaten over het land gesproeid.
Dit mag allemaal hocus-pocus lijken, maar het is een feit dat de kwaliteit en levensduur van biologisch-dynamische producten superieur is, vele malen beter dan producten afkomstig van gangbare biologische landbouw. Letterlijk dus een ‘hoorn des overvloeds’! Uiteraard hebben wetenschappers zich gebogen over dit fenomeen en geprobeerd om soortgelijke resultaten te bereiken met andere materialen en vormen. Alternatieve methodes leverden allemaal niet hetzelfde resultaat op en tot op de dag van vandaag kunnen wetenschappers alleen maar constateren dat bd-landbouw werkt, maar ze hebben geen flauw idee over het hoe en waarom. Die verklaring is er wel, maar deze is van niet-materiële aard.
katapultwerking
Wat heeft dit nu allemaal te maken met het hart? De bovenstaande voorbeelden geven aan dat naar binnen trekkende spiralisering bepaalde energetische krachten in de hand werkt die buiten ons huidige mechanistische wetenschappelijke kader liggen.
Het bloed van kippenembyo’s begint te stromen nog voordat het hart voldoende gevormd is. Hetzelfde geldt voor mensenembryo’s en de embryo’s van andere soorten. Bloed is grotendeels water. Kennelijk heeft water door kolkvorming het vermogen om zichzelf voort te bewegen. Daar is helemaal geen hart voor nodig. Bomen hebben geen hart en toch zijn ze in staat om grote hoeveelheden water via hun wortels en stam naar boven te trekken. En wat te denken van waterbronnen helemaal bovenin bergen? Waarom kiest water ervoor om op zulke hoogtes te ontspringen? Hebben we niet geleerd dat water uitsluitend naar beneden stroomt als gevolg van de zwaartekracht? Water vormt het liefst een kringloop waarbij het eerst naar boven reist om vervolgens naat beneden te gaan en energetische informatie op zijn weg mee te nemen en te verspreiden.
Er is dus helemaal geen reden voor het menselijk hart om te pompen. Het enige wat het hoeft te doen is zijn hartkamers volzuigen met bloed en daarna simpelweg loslaten. Het hart katapulteert dan als het ware het bloed. Als je een katapult aantrekt zover je kunt en dan loslaat, ben je in staat een object vele malen verder weg te schieten dan de afstand die je hebt aangetrokken. Slangen, palingen en wormen doen hetzelfde. Het is door een kronkelende, naar binnen trekkende beweging gevolgd door een naar buiten duwende beweging dat deze dieren in staat zijn zichzelf voort te bewegen zonder poten. Op dezelfde manier stuwen water en bloed zich voort. Vandaar dat natuurlijke rivieren nooit in een rechte baan stromen, maar ‘meanderen’, zoals dat met een mooi woord heet. Vele organen in ons lichaam zorgen op dezelfde manier voor hun eigen beweging, waaronder de blaas, galblaas, darmen, longen en het hart.
Je kunt je daarom ook afvragen of het wel zo zinvol is om vrouwen een baby er letterlijk uit te laten persen, terwijl het juist de weeën zijn die de naar binnen trekkende energie vormen die uiteindelijk het nieuwe leven naar buiten laat komen door simpelweg los te laten, zodat een vrouw nog maar minimale druk hoeft uit te oefenen. We spreken immers van een ‘bevalling’ en niet van een ‘beduwing’ of iets dergelijks. En een baby is een zuigeling, de moeder duwt de melk niet bij hem naar binnen, de baby zuigt de melk op.
Heb je je ooit afgevraagd hoe bepaalde vis- en vogelsoorten zulke snelheden kunnen bereiken en enorme afstanden kunnen afleggen? Simpel, ze zoeken de koude stroom op, voor vissen koud water en voor vogels koude lucht. Ze hoeven dan alleen mee te gaan in de koude, naar binnen trekkende spiraal en kunnen zich met minimale beweging en met maximaal effect voortbewegen. De vissen zwemmen dan niet, ze worden gezwommen. De vogels vliegen dan niet, ze worden gevlogen. We spreken niet voor niets van trekvogels en niet duwvogels.
Overigens weet men dat in de scheep- en luchtvaart ook, want het is bekend dat koude stromen brandstofbesparend werken. Viskenners weten dat zeevis uit koude wateren gezonder is en beter smaakt. Niet voor niets trekken walvissen jaarlijks naar de koude wateren rond de zuidpool om zich daar tegoed te doen aan krill (kleine garnaalachtige zeediertjes) en plankton, die daar in grote aantallen voorkomen. En iedereen weet hoe gezond koude winterlucht kan zijn, vooral als de vorst aan de grond is.
Schauberger had het bij het rechte (of is het het kronkelende?) eind: de naar binnen trekkende energie levert met zeer weinig moeite zeer veel rendement op. Dat deze naar binnen trekkende energie inderdaad met kou te maken heeft, bewijst onze ademhaling. Adem maar eens krachtig in en daarna krachtig uit. Je zult allereerst merken dat het inademen aanzienlijk makkelijker is dan het uitademen. Tevens zul je merken dat de lucht die je inademt koel is en de lucht die je uitademt warm. Je longen zuigen zich, net als het hart, vol en laten daarna simpelweg los. We noemen een long toch ook geen luchtpomp?
Nu snap je wellicht waarom de aarde door middel van kou in de herfst en winter haar energie naar binnen trekt en door middel van warmte deze energie in de lente en zomer weer naar buiten keert. Dit verklaart ook waarom de biologisch-dynamische methode van een spiraalvormige koeienhoorn met inhoud begraven gedurende de koude maanden en deze inhoud verdund in water aanbrengen vlak voor de warme maanden zo effectief is.
Ik ben niet de eerste die beweert dat het hart geen pomp is en zal ook niet de laatste zijn. Twee anderen die dit beweerden waren de grondlegger van de antroposofie, de Oostenrijker Rudolf Steiner (1861-1925), en een tijd- en landgenoot van hem, Viktor Schauberger (1885-1958). Sommigen vergelijken het hart met een klep, volgens anderen is het meer een soort turbine. Hoe dan ook, een pomp is het zeer zeker niet!
Allereerst iets over de locatie van het hart. Als je water een heuvel op wilt pompen, waar plaats je de pomp dan, onderaan of bovenaan de heuvel? Onderaan natuurlijk. Waarom dan zit het menselijk hart zo hoog, helemaal in de borstholte? Als je de ‘pomp’ bovenaan de heuvel plaatst, is het dan niet een zuiginstallatie in plaats van een pomp? Dat is precies wat het hart doet. Het maakt gebruik van uiterst effectieve naar binnen trekkende energie in plaats van de veel minder effectieve naarbuiten gerichte energie die juist energie kost en minder rendement oplevert.
Om dit te leren begrijpen, moeten we eerst meer te weten komen over natuurlijke spiraalvorming. Als er iemand veel afwist van spiraalvorming en hoe dit te gebruiken voor diverse doeleinden was het wel de Oostenrijkse boswachterszoon Viktor Schauberger. Volgens Schauberger zijn er twee soorten spiraalvorming: een die van buiten naar binnen gaat (implosie) op basis van kou en een die van binnen naar buiten gaat (explosie) op basis van hitte.
Volgens Schauberger is het meest krachtige principe van de natuur de koude, naar binnen trekkende spiraal. Hij observeerde dat water op zíjn krachtigst is op vier graden celcius en vanaf negen graden langzaamaan zijn kracht verliest. We zouden dus onze energie moeten baseren op koude implosie in plaats van hete explosie. Volgens Schauberger produceert explosieve energie lawaai, verspilling en vervuiling. De verbrandingsmotoren van onze auto’s zijn gebaseerd op deze explosie-energie. Zelfs de meest efficiënte verbrandingsmotoren hebben nog geen rendement van vijftig procent. Schauberger had gelijk: de rest is inderdaad verspilling, vervuiling en lawaai. Dit is slechts één van de vele bevindingen van Schauberger, maar hij stuitte als niet-wetenschapper op enorm verzet van de heersende wetenschappelijke orde.
Rudolf Steiner baseerde zijn biologisch-dynamische landbouw op spiraalvorming. In de bd-landbouw worden koeienhoorns gevuld met koeienmest en kruiden, zoals bijvoorbeeld kamille, brandnetel of heermoes, en deze worden in de herfst begraven onder de grond. Het idee hierachter is dat de koeienmest en kruiden ‘gedynamiseerd’ worden doordat de herfst en winter de koude seizoenen zijn waarbij de energie van de aarde naar binnen trekt. We zien inderdaad dan de bladeren vallen om te dienen als meststoffen die de bodem naar binnen trekt. De spiraalvormige koeienhoorn helpt hierbij die naar binnen trekkende energie te ‘vangen’ zodat deze als het ware geconcentreerd wordt in de koeienhoorn. Elke koeienboer kan je vertellen dat een koe makker en volgzamer wordt met beduidend minder energie en levenslust als deze onthoornd is, dus Steiner zat op een interessant spoor.
Gedurende de koude seizoenen verwordt de mest met kruiden ondergronds tot compost, of nog beter gezegd: humus. De hoorns worden eind februari opgegraven, vlak voor de lente waarin de aarde haar energie weer naar buiten keert (we zien dan planten uit de grond naar buiten komen). De inhoud van de koeienhoorns wordt dan vermengd met water, waarbij het water een uur lang wordt ‘geactiveerd’ door beurtelings naar links en naar rechts te draaien met een houten spaan of stok. Vervolgens worden de zo verkregen preparaten over het land gesproeid.
Dit mag allemaal hocus-pocus lijken, maar het is een feit dat de kwaliteit en levensduur van biologisch-dynamische producten superieur is, vele malen beter dan producten afkomstig van gangbare biologische landbouw. Letterlijk dus een ‘hoorn des overvloeds’! Uiteraard hebben wetenschappers zich gebogen over dit fenomeen en geprobeerd om soortgelijke resultaten te bereiken met andere materialen en vormen. Alternatieve methodes leverden allemaal niet hetzelfde resultaat op en tot op de dag van vandaag kunnen wetenschappers alleen maar constateren dat bd-landbouw werkt, maar ze hebben geen flauw idee over het hoe en waarom. Die verklaring is er wel, maar deze is van niet-materiële aard.
katapultwerking
Wat heeft dit nu allemaal te maken met het hart? De bovenstaande voorbeelden geven aan dat naar binnen trekkende spiralisering bepaalde energetische krachten in de hand werkt die buiten ons huidige mechanistische wetenschappelijke kader liggen.
Het bloed van kippenembyo’s begint te stromen nog voordat het hart voldoende gevormd is. Hetzelfde geldt voor mensenembryo’s en de embryo’s van andere soorten. Bloed is grotendeels water. Kennelijk heeft water door kolkvorming het vermogen om zichzelf voort te bewegen. Daar is helemaal geen hart voor nodig. Bomen hebben geen hart en toch zijn ze in staat om grote hoeveelheden water via hun wortels en stam naar boven te trekken. En wat te denken van waterbronnen helemaal bovenin bergen? Waarom kiest water ervoor om op zulke hoogtes te ontspringen? Hebben we niet geleerd dat water uitsluitend naar beneden stroomt als gevolg van de zwaartekracht? Water vormt het liefst een kringloop waarbij het eerst naar boven reist om vervolgens naat beneden te gaan en energetische informatie op zijn weg mee te nemen en te verspreiden.
Er is dus helemaal geen reden voor het menselijk hart om te pompen. Het enige wat het hoeft te doen is zijn hartkamers volzuigen met bloed en daarna simpelweg loslaten. Het hart katapulteert dan als het ware het bloed. Als je een katapult aantrekt zover je kunt en dan loslaat, ben je in staat een object vele malen verder weg te schieten dan de afstand die je hebt aangetrokken. Slangen, palingen en wormen doen hetzelfde. Het is door een kronkelende, naar binnen trekkende beweging gevolgd door een naar buiten duwende beweging dat deze dieren in staat zijn zichzelf voort te bewegen zonder poten. Op dezelfde manier stuwen water en bloed zich voort. Vandaar dat natuurlijke rivieren nooit in een rechte baan stromen, maar ‘meanderen’, zoals dat met een mooi woord heet. Vele organen in ons lichaam zorgen op dezelfde manier voor hun eigen beweging, waaronder de blaas, galblaas, darmen, longen en het hart.
Je kunt je daarom ook afvragen of het wel zo zinvol is om vrouwen een baby er letterlijk uit te laten persen, terwijl het juist de weeën zijn die de naar binnen trekkende energie vormen die uiteindelijk het nieuwe leven naar buiten laat komen door simpelweg los te laten, zodat een vrouw nog maar minimale druk hoeft uit te oefenen. We spreken immers van een ‘bevalling’ en niet van een ‘beduwing’ of iets dergelijks. En een baby is een zuigeling, de moeder duwt de melk niet bij hem naar binnen, de baby zuigt de melk op.
Heb je je ooit afgevraagd hoe bepaalde vis- en vogelsoorten zulke snelheden kunnen bereiken en enorme afstanden kunnen afleggen? Simpel, ze zoeken de koude stroom op, voor vissen koud water en voor vogels koude lucht. Ze hoeven dan alleen mee te gaan in de koude, naar binnen trekkende spiraal en kunnen zich met minimale beweging en met maximaal effect voortbewegen. De vissen zwemmen dan niet, ze worden gezwommen. De vogels vliegen dan niet, ze worden gevlogen. We spreken niet voor niets van trekvogels en niet duwvogels.
Overigens weet men dat in de scheep- en luchtvaart ook, want het is bekend dat koude stromen brandstofbesparend werken. Viskenners weten dat zeevis uit koude wateren gezonder is en beter smaakt. Niet voor niets trekken walvissen jaarlijks naar de koude wateren rond de zuidpool om zich daar tegoed te doen aan krill (kleine garnaalachtige zeediertjes) en plankton, die daar in grote aantallen voorkomen. En iedereen weet hoe gezond koude winterlucht kan zijn, vooral als de vorst aan de grond is.
Schauberger had het bij het rechte (of is het het kronkelende?) eind: de naar binnen trekkende energie levert met zeer weinig moeite zeer veel rendement op. Dat deze naar binnen trekkende energie inderdaad met kou te maken heeft, bewijst onze ademhaling. Adem maar eens krachtig in en daarna krachtig uit. Je zult allereerst merken dat het inademen aanzienlijk makkelijker is dan het uitademen. Tevens zul je merken dat de lucht die je inademt koel is en de lucht die je uitademt warm. Je longen zuigen zich, net als het hart, vol en laten daarna simpelweg los. We noemen een long toch ook geen luchtpomp?
Nu snap je wellicht waarom de aarde door middel van kou in de herfst en winter haar energie naar binnen trekt en door middel van warmte deze energie in de lente en zomer weer naar buiten keert. Dit verklaart ook waarom de biologisch-dynamische methode van een spiraalvormige koeienhoorn met inhoud begraven gedurende de koude maanden en deze inhoud verdund in water aanbrengen vlak voor de warme maanden zo effectief is.
