De logica achter anthelmintica

JulianB

Well-known member
Hoi, ik pak hierbij even de ruimte om een nieuw topic aan te maken.
Graag wil ik, samen met degenen die dit interessant vinden, een poging doen om de link tussen s-eiwitten en ontwormers (anthelmintica) uit te diepen. In de bredere zin van het woord: wat doen deze middelen voor onze gezondheid? En vooral: hoe werkt het?
Zo blijven de andere topics iets rustiger en meer gericht op ervaringen en het uitwisselen van tips.

Deel alsjeblieft je gedachten in dit draadje... Voor een kloppend verhaal heb ik jullie nodig!

Hieronder maak ik een post aan, deze zal vooralsnog leeg zijn, maar dit wil ik de komende tijd gaan vullen met een zo coherent mogelijk verhaal. En waar nog niet bekend het opstellen van onderzoeksvragen en hypothesen.
 
Laatst bewerkt:

De logica achter anthelmintica


//
In deze post pas ik het artikel telkens aan op basis van feedback en nieuwe inzichten

Conceptlijst te behandelen thema's:
Anthelmintica, uitleg en historie (
wiki lijst bekende middelen)
+ aanverwante middelen
Wat is een Virus
wat is een eiwit (rangschikking aminozuren) + suikermoleculen functie en beperking
Spike eiwitten

  • CD147 receptor (zie deze post)
  • ACE2 receptor (wiki, filmpje Pierre Capel). O.a. door binding van s-eiwit functioneert dit niet meer op de normale manier. Angiotensine systeem (o.a. bloeddruk/ontstekingen etc.) en Bradykinine wordt niet geremd (doorbloeding, stolling, doorbloeding organen)
Immuunsysteem en de rol van T-cellen (zie o.a. post Romagi)
Vaccins en gentherapie
Aerosolen
Virale belasting
Laaggradige ontstekingen
AGE en glycatie (mogelijk interessant:
Spike proteïn contains glycoproteins, dus een suikermolecuul)
Cytokinen (
wiki)
Nagalase en rol in blokkeren vit. D / kanker (zie
deze post)
Autofagie
Ervaringen en studies vanuit tropische gebieden (o.a. Malaria en div. parasieten)
Ervaringen en studies vanuit het dierenrijk
Waarom werken anti-parasitaire middelen tegen kanker?
Verschillen en overeenkomsten tussen verschillende anthelmintica
https://www.levendehave.nl/artikelen/ontwormingsmiddelen-schapen-en-geiten
https://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(17)32844-1/fulltext
https://en.wikipedia.org/wiki/Moxidectin#cite_note-Patel_2008-6
https://www.netinbag.com/nl/health/what-is-neurocysticercosis.html


Overzicht (paper) werkingsprincipes ivermectine

Stefan Lanka PHD
Nancy Turner Banks MD

Prionen

Chaparones: hulp-eiwitten die helpen bij het correct vouwen, maar ook belangrijke functies vervullen. Vanaf het ontstaan van een nieuwe cel. Links met zowel genezing kanker als neurodegeneratieve ziekten
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6399518/

//

Met name het gedeelte bij de discussion, hier worden belangrijke hints gegeven van Ivermectine en de membraamspanning.







mRNA


 
Laatst bewerkt:
Hier de laatste post van Mike aangaande dit onderwerp:

Voor mij nu de vraag of een spike eiwit rechtstreeks ontbonden kan worden (enzym-achtige werking), of juist gebonden kan worden, waardoor het lichaam het eruit werkt, of............
Of eerst ontbonden en daarna weggewerkt. Ik vermoed dit, eerlijk gezegd.

Daarbij vraag ik me af wat s-eiwitten precies zijn, vooralsnog begrijp ik dat het functioneert als een soort klittenband om fusie tussen een cel en lichaamsvreemd genetisch materiaal mogelijk te maken.
Het idee van 'klittenband' is volgens mij wel accuraat, aangezien s-eiwitten glycatie bevorderen, iets wat we via de voedingswetenschap kennen als AGEs (Advanced Glycation End Products). Toen ik me nog alleen richtte op voeding en geen weet had van s-eiwitten had ik het regelmatig over koolhydraat- en suikerrijke voeding, die ervoor zorgt dat eiwitten in het bloed aan elkaar gaan plakken door versuikering (hoge glucosespiegel) van het bloed,. Hiermee heb je de beruchte eiwitplakkaten van een diabetisch brein (Alzheuimer) verklaard, maar ook bloedproppen die hart- en herseninfarcten veroorzaken. We zien bij deze 'vaccins' echter razendsnelle vorming van bloedstolsels en -proppen ontstaan die onmogelijk kunnen worden toegeschreven aan suikers in voeding. Kortom, s-eiwtten bevorderen glycatie. Met ontwormers zou je dus in potentie ook dementie en hart- en vaatproblematiek kunnen oplossen! Naast een voedingspatroon dat meer gericht is op vetten dan op suikers natuurlijk.

Ook vraag ik me af waarom - en hoe lang - een dergelijk "virus"deeltje rond kan blijven zwerven... Je zou toch verwachten dat het óf wordt opgeruimd door het immuunsysteem (sterke weerstand), óf inmiddels geïnfiltreerd is in een cel (zwakke weerstand). Of zie ik hier iets over het hoofd?
In principe wel, maar niet als het lichaam voortdurend achter de feiten aan loopt. Vandaar ook het constante bombardement van chemicalien, zware metalen, hormoonverstorende stoffen, stress, angst, slechte voeding (eveneens knutselwerk) en reeds vanaf onze geboorte in omloop gebrachte s-eiwitten via aerosolen, vaccins en voeding en dranken. Hierdoor lopen we allemaal rond met chronische laaggradige ontstekingen die ons beroven van levensenergie en zelfs levensjaren.

Hcq wijst wat ik ervan begrijp in zo'n zelfde richting. Zink wordt essentiëel geacht bij het Zelenko protocol. Zink zou er voor zorgen dat een "geinfecteerde" cel zich niet kan repliceren. Ook deze (versimpelde) uitleg wijst weer in de richting van autofagie. Letterlijk in de kiem smoren. Hcq is hierin de transporteur om het zinkdeeltje de cel in te krijgen.
Omgekeerd zijn s-eiwitten boodschappereiwitten die zich hechen aan celreceptoren om gifstoffen in de cel te krijgen. Werken ze als een soort poortwachter waardoor belangrijke voedingsstoffen als bijv. zink en vit. C, maar misschien zelfs wel zuurstof niet of onvoldoende in de cel komen?

Mike
 
En hier gaat het om. Ingewikkelde concepten moeten voor iedereen te begrijpen zijn!
Dat zouden meer mensen moeten doen. ;)

 
DARMDISBIOSE

Er zijn twee soorten T-helpercellen die ieder op zich met hun eigen boodschappers werken. Th1 cellen reageren op virussen, bacteriën en de meeste eencellige darmparasieten. Th2 cellen reageren op wormen en bepaalde parasieten. Bij een disbalans tussen Th1 en Th2 ontstaan allergieën. Bij een chronische overactieve respons van Th1 spreekt men van auto-auto-immuunziekten, zoals reumatische gewrichtsontstekingen, glutenallergie, en de ziekte van Crohn. Wat vaak gebeurt bij iemand met darmdysbiose, is dat de twee belangrijkste armen van hun immuunsysteem, de Th1 en Th2 uit balans raken door een te weinig actieve Th1 en overactieve Th2. Dit is de oorzaak van allergische reacties, eczeem en darmklachten. De overdreven respons ontstaat door een combinatie van aanleg voor infectieziekten en een immuunrespons die niet optimaal is. Th1-cellen stimuleren de productie van boodschappers die het lichaam aanzetten tot verdediging, een pro-infectierespons. Eén van de belangrijkste en bekendste boodschappers is Tumor necrosis factor alfa, TNF-a, dit veroorzaakt schade. Ook een overdaad aan buikvet produceert TNF-a, een stof die uiteindelijk de bloedvaten zal aantasten. Candida albicans hangt samen met de dominantie van de Th1 en zwakte van Th2. Voor een goede balans in de Th1 en Th2 is het noodzakelijk dat de methylering processen goed verloopt. Hierbij is voldoende vitamine B12, folaat en SAMe nodig en van deze vitaminen wordt juist vaak een tekort gezien bij maag- en darmproblemen. Lactobacillen zoals in Lactospore hebben een gunstige werking op de Th2.
 
Deze video heeft ingrid/converted2 geplaats in de topic over C19-vaccins:


Dr. Byram Bridle legt hier uit dat s-eiwitten toxische pathogenen zijn en dat reeds lang bekend is in wetenschappelijke kringen. Dit betekent dat er wetenschappelijke studies moeten zijn!

Mike
 

Bijlagen

Gif zijn toxines en via toxines kwam ik hier terecht.

Er zijn destijds bij mij ook wat lymfeklieren weggehaald, (naast endeldarm) zag ik in de papieren staan. Welja, snij maar weg allemaal.
Een poliep die geen kanker is (maar altijd wordt aangemerkt als zijnde een voorbode van kanker en dus meteen weg moet) zou waarschijnlijk verdwenen zijn met kennis over het ontstaan ervan.
Zuur.
 
Hier een mogelijk spoor van spike eiwitten die schade aanbrengen zonder de cel binnen te dringen.

Het blijkt dat de CD147 receptor, die onder andere op rode bloedcellen voorkomen, een rol speelt bij zowel Malaria als SARS-CoV-2. Door de s-eiwitten bindt het SARS-CoV-2 virus zich aan de CD147 van (o.a.) rode bloedcellen en zorgt voor bloedklontering. Ook de vaatwanden zijn voorzien van deze zelfde receptor. Wat resulteert in eventuele schade en beperking van de bloeddoorstroming. Interessant hierbij is op te merken dat het aantal van deze receptoren per cel bij mensen met bloedgroep O lager is. We weten ook dat mensen met deze bloedgroep minder vatbaar zijn voor een dergelijke virusinfectie.

De werking van Ivermectine is als volgt: het bindt zich aan een s-eiwit en zorgt ervoor dat een virusdeeltje zich niet/moeilijk aan een lichaamscel kan binden. De virale belasting wordt lager, dus het immuunsysteem krijgt de kans om de rest makkelijker op te ruimen.

Bovenstaande info destilleer ik grotendeels uit deze video (Drbeen Medical Lectures met dank aan @Medusa voor de video hierboven)


Zelf denk ik dat Ivermectine meer werkingsprincipes kent. Ik ga weer zoeken of dit binden van de s-eiwitten door de familie *-bendazol ook van toepassing is.



Dit is het paper waar Dr. Been zijn verhaal deels weer op baseert:

Hier nog wat verdieping over CD147 (overigens als je hier op gaat zoeken op pubmed zijn er ongelooflijk diverse studies te vinden, ook m.b.t. andere ziektebeelden)
 

Had iemand Atovaquon al geprobeerd ?


Using this method, the team identified four promising candidates: atovaquone, a drug previously used to treat malaria that’s currently used to treat toxoplasmosis, babesiosis, and Pneumocystic pneumonia; mebendazole, a drug that’s used to treat several different parasitic worm infections; ouabain, a naturally occurring compound that was used as an arrow poison in Africa and is no longer approved in the U.S. but used in other parts of the world to treat heart failure; and dronedarone, a drug used to maintain heart rhythms.

Within a matter of weeks, Schoggins and his colleagues converted part of their laboratory space to a drug-screening facility equipped to safely handle SARS-CoV-2. The researchers first infected a line of nonhuman primate cells traditionally used to study viruses with SARS-CoV-2, then treated them with solutions with various concentrations of these drugs. Next, they performed tests to determine how much virus was in these cells to see how well SARS-CoV-2 was replicating.

Although dronedarone quickly showed toxic effects in these cells, the other three compounds effectively stemmed viral replication in doses similar or significantly lower than what’s currently used to clinically treat other diseases. These effects held true when the drugs were tested in infected human cells, although mebendazole’s effects weren’t as potent in the human cell line.

Of these three, atovaquone is uniquely promising, Sadek says. This drug is predicted to covalently attach to the protease binding pocket, does so at a dose lower than the therapeutic plasma concentrations currently used, has previously been reported to have anti-viral activity against other RNA viruses, and has a long and established history for treating another infectious disease that affects the lungs.

Heel boeiend! Dank voor het delen @robinAlexander

Allicht heb jij misschien weer wat aan dit artikel van juni 2020 die ik tegenkwam.

De auteurs zoeken middels computermodelering mogelijkheden voor eventuele behandelingen van SARS-CoV-2 (een jaar geleden was het immers nog redelijk onbekend terrein). Ter referentie worden de tot dan toe bekende middelen genomen. Ivermectine, Remdesivir en Hydroxychloroquine.

Let op: dit is slechts een verkennende analyse met behulp van PubChem 3D modellen!!!

2021-06-12_21h59_00.png

Atovaquon scoort goed: een hoog potentiëel in "binding energy". Lagere waarde suggereert een makkelijkere binding. Daarnaast is er een scala aan andere middelen die ook veelbelovend zijn. Het gaat hier specifiek om het (computermodel van) het COVID-19 eiwit.

2021-06-12_22h01_58.png


Een gedachte die hierbij bij mij opkomt is dat ieder s-eiwit verschillend is. Er zal naar wat ik verwacht niet één middel zijn wat het beste uit de bus komt voor alle rommel/(kunstmatige) spike proteïnen. Ieder middel zal waarschijnlijk een andere specialiteit hebben qua receptorbinding.
 

Forum statistieken

Onderwerpen
4.540
Berichten
543.869
Leden
8.663
Nieuwste lid
Gerard.38
Word vaste donateur van dit forum
Terug
Bovenaan