We worden voortdurend gebombardeerd met dezelfde boodschap: beperk verzadigde vet en cholesterol. Laten we nu voor eens en voor altijd duidelijk zien te krijgen waar degeneratieve, chronische aandoeningen vandaan komen: overmatige consumptie van koolhydraten, suiker en zetmeel en bewerkte, plantaardige olien en vetten. Wil je directe gezondheidswinst boeken, dan doe je er verstandig aan de laatste categorie te schrappen uit je voeding en de eerste categorie te minimaliseren.
Zolang je een suikerverbrander blijft, zal je lichaam meer geneigd zijn om ook eiwitten om te zetten in suiker. Je moet suiker zien als 'aanmaakhout', terwijl vetten een dik blok op het vuur zijn. Terwijl vetten je systeem op lange termijn draaiende houden met een stabiele energiestroom, branden suikers om de haverklap op, waardoor het lichaam op zoek gaat naar nieuwe bronnen van suikers. Het gaat hierdoor zijn eigen spieren, botten en andere weefsels (zoals kraakbeen) aanvreten. Vandaar het advies om voortdurend gedurende de dag kleine hapjes te eten, dit is allemaal gebaseerd op een inefficiente en schadelijke suikerverbranding. Wanneer worden we nu eindelijk eens wijs en gaan we ons lichaam voorbereiden op een vetverbranding?
De omzetting van eiwitten in suiker brengt nog een ander risico met zich mee, nl. versuikering van eiwitten (glycatie, 'cross-linking'), waardoor er plakkaten van versuikerde eiwitten ontstaan, de beruchte bloedproppen, die een goede doorstroming van het bloed verhinderen en zelfs het risico op hart- en herseninfarcten verhogen.
En er is nog een risico: al die glucose (suiker) in het bloed veroorzaakt een insulinerespons. Er wordt vaak gesteld dat insuline als hoofdfunctie het verlagen van de bloedsuikerspiegel heeft. Dit is niet waar. De vroege mens had nl. geen bloedsuikerschommelingen van te hoog naar te laag, omdat hij een vetverbrander was. De overmatige consumptie van suiker (koolhydraten, zetmeel) is een relatief nieuw verschijnsel dat gepaard is gegaan met de industrialisering van voedsel. Insuline had als functie om voedselvoorraden op te slaan in de cellen in tijden van schaarste. Het lijkt alsof we in onze westerse samenleving geen voedselschaarste kennen, maar vanuit het perspectief van ons lichaam is er wel degelijk sprake van schaarste aan essentiele voedingsstoffen. Insuline heeft hierdoor een nieuwe functie gekregen, nl. de omzetting van suikers in vetten door de suikers op agressieve wijze in de cellen te duwen, waardoor deze vervetten en je overgewicht krijgt. Zelfs 'slanke' mensen krijgen hierdoor 'love handles' die maar niet willen verdwijnen, hoeveel kilometer ze ook per week joggen. De les die we hieruit kunnen leren: zolang er overmatige hoeveelheden insuline door ons lichaam worden geproduceerd, kunnen we niet overschakelen op een vetverbranding, waardoor er vetopslag plaatsvindt.
Ons lichaam is ingesteld op de verbranding van ketonen (vet) en niet van glucose (suiker). De enige manier om dit mogelijk te maken is door je voedingspatroon aan te passen en uit te gaan van de volgende top 3 van macronutrienten:
1. vetten, vooral verzadigde vetten
2. eiwitten, vooral dierlijke eiwitten
3. koolhydraten (beperk deze tot hooguit 100 gram per dag)
Er bestaan geen essentiele suikers maar wel essentiele vetzuren en aminozuren, dus de derde categorie moet gezien worden als vulling en geen voeding, die uitsluitend als functie heeft om de overgang van een suikerverbranding naar een vetverbranding mogelijk te maken. Je kunt me met allerlei studies om de oren slaan, waaruit blijkt hoeveel mineralen, enzymen en vitamines bronnen van koolhydraten bevatten, maar er is geen dierlijke bron van vetten en eiwitten die deze hoeveelheden niet overtreft. We kunnen alles wat we nodig hebben verkrijgen uit dierlijke bron in hoge concentraties (overvloed). Niet voor niets eten planteneters 24 uur per dag kilo's planten op, er zit gewoonweg te weinig aan voedingswaarde in! Daarnaast bevatten planten diverse antinutrienten, omdat ze zich bewapenen met chemische stoffen (oxaalzuur, goitrogenen, fytinezuur, neurotoxines), die ziekmakend en zelfs dodelijk kunnen zijn. We hebben het aan de Amerikaan Luther Burbank te danken dat veel planten uberhaupt geschikt zijn als voedselgewassen, doordat hij deze selectief kruiste:
http://en.wikipedia.org/wiki/Luther_Burbank
Planten (kruiden) hebben ons wel van oudsher geholpen om te genezen van infecties en andere kwalen. Vandaar dat de neurotoxische nachtschades bijv. medicinaal werden toegepast. Soms is een beetje gif geneeskrachtig, maar je moet wel precies weten wat je doet en niet elke dag plantengif in je lichaam opstapelen.
Het zijn de plantaardige voedselbronnen die onze bronnen van koolhydraten zijn. Zoals je nu kunt lezen zijn er veel meer nadelen verbonden aan deze voedselbronnen dan suikers alleen, maar belangrijk is wel om in het achterhoofd te houden dat de omschakeling van een suiker- naar een vetverbranding essentieel is voor een goede gezondheid en een lang leven. De truc is om je bloedsuiker- en insulinespiegel niet voortdurend op te jagen en dat kan alleen d.m.v. de lange-termijnenergie die dierlijke vetten en eiwitten ons verschaffen. De prijs die we voor de industrialisatie en modernisering hebben moeten betalen is een regelrechte explosie van degeneratieve, chronische ziektes, die terecht 'welvaartsziektes' worden genoemd. Om weer te kunnen helen moeten we verder terug in de tijd, naar de oervoeding die we tot ons namen als jager-verzamelaars.
Zolang je een suikerverbrander blijft, zal je lichaam meer geneigd zijn om ook eiwitten om te zetten in suiker. Je moet suiker zien als 'aanmaakhout', terwijl vetten een dik blok op het vuur zijn. Terwijl vetten je systeem op lange termijn draaiende houden met een stabiele energiestroom, branden suikers om de haverklap op, waardoor het lichaam op zoek gaat naar nieuwe bronnen van suikers. Het gaat hierdoor zijn eigen spieren, botten en andere weefsels (zoals kraakbeen) aanvreten. Vandaar het advies om voortdurend gedurende de dag kleine hapjes te eten, dit is allemaal gebaseerd op een inefficiente en schadelijke suikerverbranding. Wanneer worden we nu eindelijk eens wijs en gaan we ons lichaam voorbereiden op een vetverbranding?
De omzetting van eiwitten in suiker brengt nog een ander risico met zich mee, nl. versuikering van eiwitten (glycatie, 'cross-linking'), waardoor er plakkaten van versuikerde eiwitten ontstaan, de beruchte bloedproppen, die een goede doorstroming van het bloed verhinderen en zelfs het risico op hart- en herseninfarcten verhogen.
En er is nog een risico: al die glucose (suiker) in het bloed veroorzaakt een insulinerespons. Er wordt vaak gesteld dat insuline als hoofdfunctie het verlagen van de bloedsuikerspiegel heeft. Dit is niet waar. De vroege mens had nl. geen bloedsuikerschommelingen van te hoog naar te laag, omdat hij een vetverbrander was. De overmatige consumptie van suiker (koolhydraten, zetmeel) is een relatief nieuw verschijnsel dat gepaard is gegaan met de industrialisering van voedsel. Insuline had als functie om voedselvoorraden op te slaan in de cellen in tijden van schaarste. Het lijkt alsof we in onze westerse samenleving geen voedselschaarste kennen, maar vanuit het perspectief van ons lichaam is er wel degelijk sprake van schaarste aan essentiele voedingsstoffen. Insuline heeft hierdoor een nieuwe functie gekregen, nl. de omzetting van suikers in vetten door de suikers op agressieve wijze in de cellen te duwen, waardoor deze vervetten en je overgewicht krijgt. Zelfs 'slanke' mensen krijgen hierdoor 'love handles' die maar niet willen verdwijnen, hoeveel kilometer ze ook per week joggen. De les die we hieruit kunnen leren: zolang er overmatige hoeveelheden insuline door ons lichaam worden geproduceerd, kunnen we niet overschakelen op een vetverbranding, waardoor er vetopslag plaatsvindt.
Ons lichaam is ingesteld op de verbranding van ketonen (vet) en niet van glucose (suiker). De enige manier om dit mogelijk te maken is door je voedingspatroon aan te passen en uit te gaan van de volgende top 3 van macronutrienten:
1. vetten, vooral verzadigde vetten
2. eiwitten, vooral dierlijke eiwitten
3. koolhydraten (beperk deze tot hooguit 100 gram per dag)
Er bestaan geen essentiele suikers maar wel essentiele vetzuren en aminozuren, dus de derde categorie moet gezien worden als vulling en geen voeding, die uitsluitend als functie heeft om de overgang van een suikerverbranding naar een vetverbranding mogelijk te maken. Je kunt me met allerlei studies om de oren slaan, waaruit blijkt hoeveel mineralen, enzymen en vitamines bronnen van koolhydraten bevatten, maar er is geen dierlijke bron van vetten en eiwitten die deze hoeveelheden niet overtreft. We kunnen alles wat we nodig hebben verkrijgen uit dierlijke bron in hoge concentraties (overvloed). Niet voor niets eten planteneters 24 uur per dag kilo's planten op, er zit gewoonweg te weinig aan voedingswaarde in! Daarnaast bevatten planten diverse antinutrienten, omdat ze zich bewapenen met chemische stoffen (oxaalzuur, goitrogenen, fytinezuur, neurotoxines), die ziekmakend en zelfs dodelijk kunnen zijn. We hebben het aan de Amerikaan Luther Burbank te danken dat veel planten uberhaupt geschikt zijn als voedselgewassen, doordat hij deze selectief kruiste:
http://en.wikipedia.org/wiki/Luther_Burbank
Planten (kruiden) hebben ons wel van oudsher geholpen om te genezen van infecties en andere kwalen. Vandaar dat de neurotoxische nachtschades bijv. medicinaal werden toegepast. Soms is een beetje gif geneeskrachtig, maar je moet wel precies weten wat je doet en niet elke dag plantengif in je lichaam opstapelen.
Het zijn de plantaardige voedselbronnen die onze bronnen van koolhydraten zijn. Zoals je nu kunt lezen zijn er veel meer nadelen verbonden aan deze voedselbronnen dan suikers alleen, maar belangrijk is wel om in het achterhoofd te houden dat de omschakeling van een suiker- naar een vetverbranding essentieel is voor een goede gezondheid en een lang leven. De truc is om je bloedsuiker- en insulinespiegel niet voortdurend op te jagen en dat kan alleen d.m.v. de lange-termijnenergie die dierlijke vetten en eiwitten ons verschaffen. De prijs die we voor de industrialisatie en modernisering hebben moeten betalen is een regelrechte explosie van degeneratieve, chronische ziektes, die terecht 'welvaartsziektes' worden genoemd. Om weer te kunnen helen moeten we verder terug in de tijd, naar de oervoeding die we tot ons namen als jager-verzamelaars.
