Dotcom Radio

Vaccin onderzoeken die anderen verzaken, …

Op 21 april 2020 was in de Volkskrant te lezen: “Pathologen vinden het te gevaarlijk om obducties te doen bij coronapatiënten. De mortuariumbediende begrijpt dat, maar “van een lichaam kun je veel leren”, aldus Van der Stelt. Juist bij een ziekte waarover nog zo veel vragen onbeantwoord zijn is dat heel belangrijk. Maar het gebeurt dus niet.”

 
Vereenzaming , disconnectie..met je omgeving.
Ook als je jezelf kwijt bent?
Zo, nu heb ik tijd voor het beantwoorden van je vraag, Johnny.

Graag neem ik mezelf als ex-verslaafde als voorbeeld. Ik heb over mezelf ontdekt dat mijn sociale omgang voorwaardelijk is. Als ik geen docent was, geen lezingen gaf en geen livemuzikant was zou ik letterlijk nooit onder de mensen komen. Je zult mij niet op feestjes of bedrijfsuitjes aantreffen (tenzij ik er niet onderuit kom) en als ik mij in mensenmassa's moet begeven ben ik gefocust op mijn eigen doel. Ik heb dus alle voorwaarden om een kluizenaar te zijn en kies bij voorkeur voor zelfisolatie.

Is dat vereenzaming? Het is maar net hoe je het bekijkt. Ik kan mijn tijd prima alleen besteden, het past bij mijn persoonlijkheidstype (INTP) en is een teken van intelligentie. Aangezien wij slechts 2% van de bevolking vormen is het voor een overgrote meerderheid onvoorstelbaar dat alleen niet hetzelfde is als eenzaam. Mijn vereenzaming zat hem.niet in het alleen-zijn, mijn vereenzaming zat hem in de INTERACTIE MET DE SAMENLEVING, een samenleving die ik ervaar als een dwingend keurslijf. In onderstaand filmpje zegt Dick Trubendorffer vanaf 1:04 exact wat ik denk: mensen die zelf geen eigenheid hebben proberen je mee te krijgen in hun niet-eigenheid.



Het is deze sociale druk.die maakte dat ik mij eenzaam voelde. Ik was dus EENZAAM IN GEZELSCHAP, niet alleen! Mijn eenzaamheid zat hem in het niet gehoord, gezien of begrepen worden. Maar ben ik de enige? Hoe komt het dat zoveel mensen niet zichzelf kunnen zijn en hun eigenheid verliezen? Omdat ze tegen dezelfde dwingende druk opboksen, hetzelfde maatschappelijke keurslijf waarin iedereen elkaar gevangen houdt. Het is de SAMENLEVING die voor verslavingsgedrag zorgt en voor zoveel egoproblematiek. Het gaat om ontnenselijking, vrijheidsbeperking en overlevingsgedrag, her is een groot wonder dat niet iedereen verslaafd is!

Om je vraag te beantwoorden, Johnny: disconectie met je omgeving, jezelf kwijtraken, het is allemaal.inherent aan jezelf staande proberen te houden in een toxische samenleving die ieder van ons achaadt in ons mens-zijn. Voor de meeste mensen is isolatie van medemensen eenzaamheid, eenzaam en alleen zegt men dan. Voor mij is het tegenovergestelde waar: ik was niet eenzaam als ik alleen was maar juist in gezelschap, vandaar mijn voorwaardelijke sociale omgang. Wat ik geleerd heb is niet langer vluchten in de drank maar hoe dan ook in mijn eigen kracht blijven staan, precies zoals Dick Trubendorffer ook in dat filmpje zegt.

Mike
 
Laatst bewerkt:
Zo, nu heb ik tijd voor het beantwoorden van je vraag, Johnny.

Graag neem ik mezelf als ex-verslaafde als voorbeeld. Ik heb over mezelf ontdekt dat mijn sociale omgang voorwaardelijk is. Als ik geen docent was, geen lezingen gaf en geen livemuzikant was zou ik letterlijk nooit onder de mensen komen. Je zult mij niet op feestjes of bedrijfsuitjes aantreffen (tenzij ik er niet onderuit kom) en als ik mij in mensenmassa's moet begeven ben ik gefocust op mijn eigen doel. Ik heb dus alle voorwaarden om een kluizenaar te zijn en kies bij voorkeur voor zelfisolatie.

Is dat vereenzaming? Het is maar net hoe je het bekijkt. Ik kan mijn tijd prima alleen besteden, het past bij mijn persoonlijkheidstype (INTP) en is een teken van intelligentie. Aangezien wij slechts 2% van de bevolking vormen is het voor een overgrote meerderheid onvoorstelbaar dat alleen niet hetzelfde is als eenzaam. Mijn vereenzaming zat hem.niet in het alleen-zijn, mijn vereenzaming zat hem in de INTERACTIE MET DE SAMENLEVING, een samenleving die ik ervaar als een dwingend keurslijf. In onderstaand filmpje zegt Dick Trubendorffer vanaf 1:04 exact wat ik denk: mensen die zelf geen eigenheid hebben proberen je mee te krijgen in hun niet-eigenheid.



Het is deze sociale druk.die maakte dat ik mij eenzaam voelde. Ik was dus EENZAAM IN GEZELSCHAP, niet alleen! Mijn eenzaamheid zat hem in het niet gehoord, gezien of begrepen worden. Maar ben ik de enige? Hoe komt het dat zoveel mensen niet zichzelf kunnen zijn en hun eigenheid verliezen? Omdat ze trgen dezelfde dwingende druk opboksen, hetzelfde maatschappelijke keurslijf waarin iedereen elkaar gevangen houdt. Het is de SAMENLEVING die voor verslavingsgedrag zorgt en voor zoveel egoproblematiek. Het gaat om ontnenselijking, vrijheidsbeperking en overlevingsgedrag, her is een groot wonder dat niet iedereen verslaafd is!

Om je vraag te beantwoorden, Johnny: disconectie met je omgeving, jezelf kwijtraken, het is allemaal.inherent aan jezelf staande proberen te houden in een toxische samenleving die ieder van ons achaadt in ons mens-zijn. Voor de meeste mensen is isolatie van medemensen eenzaamheid, eenzaam en alleen zegt men dan. Voor mij is het tegenovergestelde waar: ik was niet eenzaam als ik alleen was maar juist in gezelschap, vandaar mijn voorwaardelijke sociale omgang. Wat ik geleerd heb is niet langer vluchten in de drank maar hoe dan ook in mijn eigen kracht blijven staan, precies zoals Dick Trubendorffer ook in dat filmpje zegt.

Mike

Geweldig en ook zeer herkenbaar. Ik ben ook veel (en ook graag) alleen maar nooit eenzaam. Zet me in een grote groep mensen en ik voel me verloren en heel eenzaam! Heb ik eigenlijk mijn hele leven al gehad.
 
Voor mij geldt dat ook, maar wel makkelijk contact met gelijkgestemden. Een gesprek wat ergens/over iets echts gaat en niet hoe vaak de wasmachine nog moet draaien. Ik ging ook mee naar bedrijfsuitjes (importeur auto's) waar wij mee te maken hadden. Ik vond het vaak een strafexercitie. Mijn man fladdert de ruimte rond en kletst met iedereen. En dan voelde ik me zo alleen. Gelukkig wel een vriendin (die niet wakker is, verre van zelfs) maar waar ik wel een leuk gesprek mee kan hebben, koetjes en kalfjes maar wel gezellig en ontspannen. Koffie mee kan drinken, lunchen ergens of samen een wijntje op een terras of thuis, helemaal prima.
 
Ik sluit me bij jullie aan, voor mij ook heel herkenbaar, vermaak me prima in mijn eentje.
Die druk (en drukte) van de samenleving trek ik best wel slecht, dus dan is het fijn (en nodig) om mezelf even terug te kunnen trekken en weer wat op te kunnen laden.

Maar ik kan beiden wel, zowel een serieus gesprek voeren als ook praten over koetjes en kalfjes.
Dat laatste komt me dan wel weer goed uit aangezien ik redelijk wat slapers om mij heen heb en bij hen het cojona verhaal nogal gevoelig ligt om er normaal over te kunnen praten, laat staan de rest.
 

Forum statistieken

Onderwerpen
4.477
Berichten
504.460
Leden
8.636
Nieuwste lid
Jerosteo
Word vaste donateur van dit forum
Terug
Bovenaan